آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟

درخواست حذف خبر: «خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۴۲۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۰۰۲۲۱۰۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید. با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

راه های افزایش مقیاس پذیری بیت کوین کدامند؟

اقتصاد آنلاین – حسین قطبی؛ مقیاس پذیری بیت‌کوین به سرعت تراکنش‌ها نیز اشاره دارد. بنابراین مقیاس ‌پذیری ظرفیت شبکه را تعیین می‌کند، از جمله؛ تعداد گره‌های روی سیستم، تعداد تراکنش‌هایی که شبکه می‌تواند پردازش کند و اینکه شبکه بیت‌کوین با چه سرعتی می‌تواند، تراکنش‌ها را پردازش کند.

بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان

در حال حاضر، این ارز دیجیتالی از فناوری بلاکچین برای پردازش تراکنش‌ها استفاده می‌کند، به طوری که بلاکچین آن تنها هفت تا ده تراکنش در ثانیه را پردازش می‌کند. سرعت تراکنش نسبت به جمعیت انبوه افرادی که از این دارایی دیجیتال استفاده می‌کنند، کند است.

از سوی دیگر، اتریوم می‌تواند نزدیک به بیست تراکنش در ثانیه را انجام دهد که در مقایسه با این بیت‌کوین بسیار سریع است. علاوه بر این، چندین صرافی رمزنگاری برای کمک به مردم برای خرید و فروش بیت‌کوین پدید آمده‌اند. مقیاس پذیری این ارز دیجیتال می‌تواند به دو صورت اصلی اتفاق بیفتد. یکی، توسعه‌دهندگان می‌توانند شبکه بلاکچین را ارتقا دهند تا حجم نسبتاً زیادی از تراکنش‌ها را امکان پذیر کند. ثانیاً، آنها می‌توانند شبکه‌های بیشتری ایجاد کنند که عموماً به عنوان لایه‌ها شناخته می‌شوند تا امکان انتقال این ارز دیجیتال بدون استفاده از بلاکچین را فراهم کنند.

مقیاس پذیری خود بلاکچین بیت‌کوین

ماینرها هر ده دقیقه یکبار بلاک‌های بیت‌کوین جدید تولید می‌کنند و هر بلاک می‌تواند شامل تعداد محدودی تراکنش باشد. بلاکچین بیت‌کوین هفت تا ده تراکنش در ثانیه را پردازش می‌کند و بلاکچین تمام داده‌های تراکنش را برای این ارز مجازی از زمان ایجاد آن ثبت می‌کند. با این حال، اندازه محدودیت در هر بلاک تغییر کرده است. در سال 2010، ساتوشی ناکاموتو، این خالق ارز مجازی، پروتکلی را ایجاد کرد که به موجب آن هیچ بلاکی نمی‌تواند بیش از 1 مگابایت اندازه داشته باشد. با این وجود، در سال 2017، محدودیت 1 مگابایتی با ارتقاء سِگویت (SegWit upgrade) تغییر کرد که این محدودیت را به 4 مگابایت افزایش داد. اما بسیاری از بلاک‌های بیت‌کوین به محدودیت 4 مگابایتی نمی‌رسند، بلکه اکثراً فقط در اندازه 1.3 مگابایت باقی می‌مانند.

طراح شبکه بلاکچین بیت‌کوین، این محدودیت‌های تعیین شده 1 مگابایتی و 1.3 مگابایتی را برای جلوگیری از افزایش بیش از حد اندازه بلاکچین تعیین کرده است تا در مرور زمان تغییر نکند. در نتیجه، تلاش‌ها بر روی این شبکه بلاکچین رمزارز بر کاهش داده‌های مورد نیاز برای تکمیل تراکنش‌های آن متمرکز شده است. به عنوان مثال، ارتقاء تپ روت (Taproot) بسیار عالی است، زیرا تضمین می‌کند که تراکنش‌ها فضای کمتری را در یک بلاک بیت‌کوین اشغال می‌کنند.

مقیاس پذیری لایه‌ای

لایه شبکه‌ای، جدای از بلاکچین بیت‌کوین است که به کاربران اجازه می‌دهد از این رمزارز استفاده کنند. در پایان، لایه‌ها به تراکنش‌های بلاکچین بیت‌کوین اجازه می‌دهند تا تعداد زیادی از نقل و انتقلات را به صورت بسته‌ای یا ترکیبی انجام دهند و تسویه کنند.

علاوه بر این، لایه‌ها به بلاکچین متصل می‌شوند. با این حال، آنها هر تراکنش را در لحظه به استفاده از بلاکچین نمی‌رسانند. در نتیجه، لایه‌ها تسویه فوری بیشتری را امکان پذیر می‌کنند و در هزینه‌های تراکنش صرفه جویی می‌کنند.

شبکه لایتنینگ (Lightning Network)

شبکه لایتنینگ بر روی فناوری بلاکچین بیت‌کوین اجرا می‌شود و تراکنش‌های سریع تر و کم هزینه تر را امکان پذیر می‌کند. در حالت عادی انجام یک تراکنش به طور کامل بر روی بلاکچین بیت‌کوین، نزدیک به بیست تا چهل دقیقه طول می‌کشد. اما شبکه لایتنینگ تراکنش‌ها را به صورت مجازی با کسری از هزینه در شبکه کانال‌های پرداخت خود انجام می‌دهد. به عبارت دیگر، شبکه لایتنینگ امکان تراکنش‌های فوری، سریع و کم هزینه را فراهم آورده است.

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۴۲۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۰۰۲۲۱۰۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

فعالیت ۸ گلخانه در سربیشه

زرگری مدیر جهاد کشاورزی شهرستان سربیشه گفت: تاکنون ۱۷ مجوز برای احداث گلخانه‌های کوچک مقیاس در شهرستان سربیشه صادر شده است.

او افزود: هم اکنون نیز ۸ واحد گلخانه کوچک مقیاس در این شهرستان مشغول به فعالیت است.

زرگری بیان کرد: گلخانه‌های کوچک مقیاس بایستی کمتر از ۳۰۰ متر مربع و داخل بافت آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ روستا‌ها احداث شوند.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان سربیشه تصریح کرد: اگر روستائیان در حیاط منزل مسکونی فضای لازم را داشته باشند و منزل از آب، برق و گاز برخوردار باشد پس از فراگیری آموزش ابتدایی، مجوز لازم برای احداث گلخانه برای آنان صادر می‌شود.

او ادامه داد: متقاضیان احداث گلخانه درخارج ازبافت روستا باحداقل درخواست ۵۰۰ مترفضای گلخانه‌ای بایستی جهت دریافت مجوز به نمایندگی نظام مهندسی کشاورزی ومنابع طبیعی مستقر درمدیریت جهاد کشاورزی مراجعه کنند.

زرگری عنوان کرد: گلخانه‌های کوچک مقیاس به تقویت نهاد خانواده کمک کرده و امکان فعالیت به صورت پاره وقت را برای خانواده‌ها در مناطق روستایی فراهم می‌کند همچنین احداث این گلخانه‌ها می‌تواند در حل مسائل اجتماعی، اشتغالزایی مستقیم، تمرکز زدایی جمعیت، تثبیت جمعیت در مناطق روستایی و احیای کشاورزی خانوادگی نقش موثری داشته باشد.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان سربیشه اظهار کرد: به منظور حمایت از روستائیان برای احداث گلخانه‌های کوچک مقیاس تسهیلات ارزان قیمت از طریق بنیاد برکت امام (ره) نیز در نظر گرفته شده است.

مقیاس پذیری چیست؟چه نقشی در بلاکچین دارد؟

مقیاس پذیری(scalability) یکی از مهمترین مشکلات بلاکچین است و از بدو تولد بیت کوین مورد توجه توسعه دهندگان و محققان بلاکچین بوده است. مقیاس پذیری معیاری برای سنجیدن توانایی سیستم در افزایش یا کاهش عملکرد و هزینه در پاسخ به تغییرات برنامه و تقاضای پردازش سیستم است. برای مثال در حال حاضر می توانیم در شبکه بلاکچین بیت کوین هر یک ثانیه ۷ تراکنش و در شبکه بلاکچین اتریوم هر یک ثانیه ۲۰ تراکنش انجام دهیم. اگر تعداد این تراکنش ها افزایش یابد شبکه اشباع شده و سرعت آن کند می شود.

مقیاس پذیری چیست؟ و چرا مهم است؟

فرقی نمی کند که شما یک محقق بلاکچین هستید که در دانشگاه کار می کنید ، یا یک علاقه مند به ارزهای دیجیتال ، حتماً اصطلاح “مقیاس پذیری” یا “بلاکچین مقیاس پذیر” را شنیده اید. در مورد آن بسیار بحث و هیاهو شده است.

برای مثال مقیاس پذیری در بیت کوین به معنای محدودیت های زنجیره بلوکی برای پردازش چندین معامله است. همانطور که قبلاً توضیح داده شد، معاملات منفرد در یک بلوک جمع آوری می شوند . و حداکثر اندازه یک بلوک به وضوح در پروتکل بیت کوین تعریف شده است.

اگر افراد زیادی شروع به ارسال BTC به یکدیگر کنند چه می شود؟ تنها تعدادی از معاملات می توانند در یک زمان معین انجام شوند ، بنابراین چه اتفاقی می افتد که تقاضا از آن بیشتر شود؟

نتیجه این امر، کاهش مقیاس پذیری و فضای ذخیره معاملات در بیت کوین است که منجر به زمان طولانی انتظار و هزینه های بالای هر معامله می شود.

شبکه های مختلف بلاکچین، همگی بر سر مقیاس پذیری در حال رقابت هستند. اصطلاحا به این رقابت « جنگ تراکنش بر ثانیه » یا ( TPS war ) نیز می گویند. اکنون ارز های دیجیتال زیادی وارد بازار های مالی شده اند که مقیاس پذیری خود را بسیار بیشتر از اتریوم و بیت کوین می دانند و این موضوع یک مزیت رقابتی برای آن ها به حساب می آید. به عنوان مثال اکنون ریپل می تواند بیش از ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه را مدیریت کند. شاید فکر کنید که این موضوع باعث می شود که کاربران شبکه بیت کوین و اتریوم را ترک کنند و در آینده از این شبکه استفاده کنند. اما واقعا این طور نیست.

در ضمن یک مثال این موضوع را کاملا توضیح خواهیم داد. به عنوان مثال فردی به نام علی را در نظر بگیرید. علی صاحب یک شرکت باربری است. کارکنان این شرکت ها خدماتی مانند اساس کشی منازل و باربری وسایل بین خانه ها را ارائه می دهند. وقتی یک مشتری با این شرکت تماس بگیرد و یک سرویس بخواهد، پیشنهاد های زیر به او ارائه می شود:

• سرویس قوی – سریع – گران
• سرویس ضعیف – سریع – ارزان
• سرویس قوی – کند – ارزان

همان طور که می بینید سرویس های ارزان همیشه یک مشکلی دارند. گرچه ممکن است یک سرویس ارزان سریعتر از سرویس های دیگر باشد، اما حتما کبود دیگری در آن وجود دارد. جمع کردن هر سه ویژگی خوب با یک دیگر ممکن است. بنابراین سرویسی که هم قوی باشد، هم سریع و هم ارزان وجود نخواهد داشت.

این موضوع، مبحث جدیدی نیست. در دهه ۱۹۵۰ تحقیقات زیادی در این مورد با عنوان « مثلث مدیریت پروژه » انجام گرفت. در شبکه های بلاکچین نیز مثلث مشابهی با نام مثلث مقیاس پذیری داریم. بنابراین قبل از این که یک بلاکچین را به دلیل سریع تر بودن نسبت به سایر بلاکچین ها انتخاب کنیم، بهتر است کمبود های موجود در آن را نیز بدانیم.

مثلث مقیاس پذیری

مانند مثالی که گفته شد در این جا هم یک مثلث با سه ضلع داریم. اما تنها می توانیم دو ضلع از این سه ضلع را انتخاب کنیم. این سه ویژگی عبارتند از:

• غیر متمرکز بودن
• امنیت
• مقیاس پذیری

در حال حاضر هیچ بلاکچینی وجود ندارد که بتواند هر سه این ویژگی ها را ارائه کند. البته در ادامه اشاره خواهیم کرد که اکنون به نسبت گذشته، فاصله کم تری با دست یابی به چنین بلاکچینی داریم.

قبل از این که بحث در این مورد را شروع کنیم دو نکته را ذکر می کنیم:

1. برای درک این مثلث فعلا هیچ نیازی به فهم تفاوت های موجود بین بلاکچین های عمومی و خصوصی ندارید. البته دانستن این تفاوت ها در انتها ضروری است. به همین دلیل در انتهای مطلب به تفاوت های این دو بلاکچین اشاره خواهیم کرد.
2. درک این موضوع برای توسعه دهندگان راحت تر خواهد بود.

۳ویژگی مهم هر بلاکچین

همان طور که به اختصار گفتیم سه ویژگی مهم در یک بلاکچین وجود دارند:

مقیاس پذیری

ویژگی اول سرعت یا همان مقیاس پذیری است. یک بلاکچین وقتی سریع خواهد بود که بتوان در هر ثانیه بیش از چندین هزار تراکنش را در آن انجام داد.

امنیت

دومین ویژگی مهم امنیت است. منظور از امنیت، عدم وجود باگ در کدنویسی بلاکچین نیست. ( این اشکالات همیشه به نوعی به وجود می آیند ) بلکه منظور از امنیت مقاومت در برابر حملات سایبری است. از جمله مهم ترین این حملات می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

1. حمله ۵۱ درصد که به معنای به دست گرفتن کنترل اکثریت شبکه توسط مهاجم است.
2. حمله سیبیل که به معنای استفاده مهاجم از جندین هویت جعلی در شبکه است.
3. حمله محروم سازی از سرویس

غیر متمرکز بودن

سومین ویژگی غیر متمرکز بودن است. غیر متمرکز بودن یک بلاکچین ، اهمیت زیادی دارد. در یک بلاکچین غیر متمرکز، کنترل شبکه توسط فرد یا گروه خاص ممکن نخواهد بود. در نتیجه هیچ کس نمی تواند به صورت مخفیانه معاملات را دستکاری یا حذف کند. یکی از کاربرد های این تکنولوژی در جایی است که شرکت ها نمی توانند به همدیگر اعتماد کنند. دیگر اینجا نیاز به اعتماد به کسی وجود ندارد و همه کاربران شبکه در کنترل شبکه به صورت غیر متمرکز سهیم خواهند بود. در بلاکچین عمومی، که البته مطابق با قانون نیز نمی باشد، هر فردی می تواند به شبکه بپیوندد.

حالا که هر سه ویژگی یک بلاکچین ایده آل را شناختید. بهتر است بدانید، جمع بین این ویژگی ها اصلا آسان نیست. و این را هم بدانید که سرعت بلاکچین ها(مقیاس پذیری) اکنون به سرعت دیتا بیس های مرسوم که بر روی سرورها پیاده می شوند، نمی رسد.

الگوریتم اثبات کار

در هنگام ایجاد یک بلاکچین نیاز به انتخاب یک الگوریتم اجماع داریم و اگر به دنبال امنیت بالای شبکه بلاکچین خود باشیم بهترین گزینه برای ما الگوریتم اثبات کار خواهد بود. این الگوریتم، امنیت شبکه را بیش از هر الگوریتم دیگری تضمین خواهد کرد. در این الگوریتم ابتدا باید انرژی محاسباتی زیادی مصرف شود و بعد یک بلاک به زنجیره اضافه می شود. در نتیجه هر شبکه بلاکچینی که از این الگوریتم استفاده کند، مقیاس پذیری کمی خواهد داشت. اما نمی توانیم این را به عنوان یکی از معایب بیت کوین یا اتریوم بدانیم. چون این مسئله تنها به اولویت یک ارز دیجیتال در انتخاب بین این سه راهی مربوط می شود. انتخاب این دو ارز دیجیتال مقایسه پذیر نبوده است و همین موضوع باعث انتخاب الگوریتمی شده است که مقیاس پذیری در آن جایی ندارد.

در مقایسه با الگوریتم اثبات کار دیگر الگوریتم های اجماع مانند اثبات سهام، اثبات اعتبار، اثبات سهام نمایندگی شده و … از مقیاس پذیری بسیار بیشتری برخوردارند. برای انجام بسیاری از اهداف تجاری ۷ تراکنش در ثانیه کم است. و تفاوت زیادی بین ۷ تراکنش در ثانیه و ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه وجود دارد. اما از مرز ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه که بگذریم، برای اکثر اهداف تجاری دیگر فرقی بین هزار و ۲ هزار و ۱۵ هزار وجود نخواهد داشت. همان هزار ثانیه معمولا ما را به مطلوبمان می رساند.

همان طور که می دانید توسعه دهندگانی که مقیاس پذیری را در اولویت خود قرار داده اند فقط یک انتخاب دیگر نیز برای بین امنیت و غیر متمرکز بودن دارند و این انتخاب کاملا مشخص است. قطعا امنیت مهم تر از متمرکز بودن است. شبکه ای که در مقابل حمله ها آسیب پذیر باشد، به درد کسی نمی خورد!

به عنوان یک مثال از این نوع بلاکچین ها، بلاکچین ریپل را به شما معرفی می کنیم. ریپل در این سه راهی امنیت و مقیاس پذیری را انتخاب کرده است. بنابراین فرآیند تأیید در این شبکه به صورت متمرکز انجام می شود. توسعه دهندگان ریپل، از ابتدا به برخی از کاربران این امکان را داده اند که در فرآیند تأیید شرکت داشته باشند یا به عبارت دیگر بتوانند به زنجیره بلاک ها یک بلاک جدید اضافه کنند. در نتیجه کاربران این شبکه همگی باید به این نودها اعتماد کنند. در غیر این صورت معامله در این شبکه عاقلانه نیست. اما با توجه به این که یکی از اهداف بلاکچین حذف فرایند اعتماد زدایی و حذف واسطه ها است، این موضوع قابل قبول به نظر نمی رسد، چون در این صورت یک شبکه بلاکچین هیچ تفاوتی با یک بانک خصوصی از این نظر ندارد.

به خاطر همین دلیل معمولا کاربران استفاده کننده از سیستم بلاکچین در سراسر جهان بلاکچین ریپل را به عنوان یک سیستم مطلوب نمی شناسند. البته ریپل تکنولوژی ویژه ای را ارائه می دهد که در گسترش کسب و کار بسیار خوب جواب داده است. و همه کاربران به این موضوع احترام می گذارند. اما با این همه شبکه بلاکچین ریپل به عنوان یکی از ویژگی های مثبت این ارز محسوب نمی شود.

به عنوان یکی دیگر از مشهور ترین نمونه هایی که علاوه بر داشتن مقیاس پذیری، امنیت را بر غیر متمرکز بودن ترجیح داده اند می توانیم به ارز دیجیتال ایاس ( EOS ) اشاره کنیم. در شبکه بلاکچین این ارز دیجیتال از ۲۱ تولید کننده در زنجیره بلاک ها استفاده شده است. دیگر کاربران شبکه نمی توانند در امر اضافه کردن بلاک به زنجیره بلاک ها دخالتی داشته باشند. و در نتیجه بر خلاف شبکه هایی که از الگوریتم اثبات کار استفاده می کنند، نمی توانند در برابر این کار ارز دیجیتال استخراج کنند. این در حالی است که شبکه بیت کوین بیش از ۱۰ هزار و شبکه اتریوم بیش از ۱۲ هزار نود برای فرآیند تأیید تراکنش ها استفاده می کند. همین موضوع نشان می دهد که در این دو شبکه، تمرکز زدایی بسیار بیش تر از شبکه ایاس انجام شده است.

متمرکز بودن یک بلاکچین تنها یک عیب فنی نیست. و گاهی مشکلات سیاسی را نیز به وجود می آورد. اخبار زیادی مبنی بر این موضوع وجود دارد که ۱۷ نود از ۲۱ نود موجود در شبکه ایاس به صورت مخفیانه توسط هیوبی مدیریت می شوند. علاوه بر این که احتمال معکوس کردن تراکنش ها در این شبکه نیز وجود دارد و حتی همین اواخر این موضوع اتفاق افتاد. با توجه به این که هر دو این موارد در تضاد با اهداف بلاکچین هستند، ایجاد نرم افزار بر روی بستر بلاکچین ایاس با پذیرش این عواقب رو به رو است.

استلار

استلار یکی دیگر از ارز های دیجیتال است که در شبکه خود از سیاست های متفاوتی استفاده کرده است. در شبکه بلاکچین استلار برخلاف ایاس، هر فردی می تواند نود را اجرا کند و دیگر این عملیات محدود به یک عده خاص که توسط توسعه دهندگان به صورت مخفیانه محدود می شوند، نیست. البته در شبکه استلار هیچ پاداش مالی به این نود ها تعلق نمی گیرد. بنابراین چه دلیلی دارد که یک نفر این مسئولیت را قبول کند؟ گرچه این سیاست توانسته کارمزد های شبکه را به طور قابل توجهی کاهش دهد اما از طرف دیگر کاربران هیچ انگیزه ای برای انجام این کار ندارند. حالا فرض کنید بخشی از کاربران یا افراد مشخص با سرمایه گذاری روی این موضوع کنترل نود ها را به دست گیرند. بنابراین از این جهت سیاست های استلار بسیار خطرناک است.

در حال حاضر در دنیای ارز های دیجیتال این اتریوم است که به دنبال جمع بین این سه راهی است. جالب است بدانید که اولین بار بوترین( سازنده اتریوم ) از اصطلاح سه راهی مقیاس پذیری استفاده کرد.

پیشبینی می شود اتریوم به زودی الگوریتم مورد استفاده خود را به اثبات سهام تغییر دهد که همین موضوع به طرز قابل توجهی مقیاس پذیری شبکه اتریوم را بالا خواهد برد.

آیا مشکل مقیاس پذیری قابل حل است؟

برای حل مشکل مقیاس پذیری در بلاکچین هایی مانند بیت کوین دو راه حل پیشنهاد شده است.

شبکه لایتنینگ

استفاده از این روش موجب افزایش یک لایه به روی بلاکچین می شود. این شبکه در واقع یک معاملات خارج از زنجیره را پیشنهاد می کند.

شبکه سگویت

در این روش برای افزایش مقیاس پذیری بخشی از اطلاعات تراکنش ها حذف شده و فضای بیشتری در هر بلاک ایجاد می شود.

شاردینگ

شاردینگ در بلاکچین موجب میشود که بلاک ها به دسته های مجزا تبدیل شده و به گروهی از نودها تعلق میگیرد. بنابراین دیگر نیازی نیست که همه نودها اطلاعات مربوط به تراکنش ها را نگه داری کنند.

مقیاس پذیری در بلاک چین چیست و چگونه می‌توان مقیاس پذیری بلاکچین‌ها را افزایش داد؟

بلاک‌چین‌ها پایگاه‌های داده‌ای هستند که وظیفه ثبت و تامین امنیت تراکنش ارزهای دیجیتال را بر عهده دارند و می‌توانند داده‌ها را به شیوه‌ای بسیار امن و به صورت غیر متمرکز ذخیره کنند. این ویژگی باعث می‌شود این فناوری بسیار منحصر به فرد باشد. با این حال افزودن داده‌های جدید به بلاک‌چین‌ها زمان زیادی طول می‌کشد. در مقابل بلاک‌چین‌های بهینه‌سازی شده برای سرعت، به بلاک‌های جدید داده اجازه می‌دهند بسیار سریع‌تر به شبکه اضافه شوند و این چیزی است که آن را مقیاس پذیری در بلاک چین می‌گویند. به عبارتی مقیاس پذیری در بلاک چین به سرعت انجام تراکنش‌ها در آن شبکه اشاره دارد و مفهوم بسیار مهمی است که در این مقاله از دیجی پول قصد داریم به آن بپردازیم.

تلاش‌های انجام شده برای بهبود مقیاس پذیری در بلاک چین

بهبود مقیاس پذیری در بلاک چین در مورد افزایش تعداد کل کاربرانی است که می‌توانند از یک شبکه بدون به خطر انداختن کیفیت های بالقوه فناوری بلاکچین استفاده کنند. شبکه‌های ارزهای دیجیتال مختلف به روش‌های متفاوتی با مسئله مقیاس‌پذیری برخورد می‌کنند. با این حال، تاکنون هیچ یک در ایجاد بلاکچینی که بتواند به توده‌ها خدمت کند و در عین حال امنیت بی‌نقص و تمرکززدایی را حفظ کند، موفق نشده است.

تلاش‌ها برای افزایش عملکرد شبکه‌های بلاک چین به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: مقیاس‌گذاری روی زنجیره و مقیاس‌گذاری خارج از زنجیره.

بهبود مقیاس پذیری در بلاک چین به صورت درون زنجیره‌

این روش همچنین به عنوان مقیاس بندی لایه یک یا لایه پایه شناخته می‌شود؛ بهبود مقیاس پذیری روی زنجیره (On-Chain) در مورد تغییر عناصر خود بلاک چین است تا امکان ذخیره مقادیر بیشتری از داده ها در زمان کمتری را فراهم کند. ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین کش (BCH)، لایت کوین و بسیاری دیگر، همگی تلاش می‌کنند تا مشکل مقیاس پذیری را در لایه پایه حل کنند.

تلاش‌های مختلف برای بهبود مقیاس پذیری در بلاک چین در لایه یک عبارتند از:

• افزایش حداکثر اندازه هر بلاک: بیت کوین کش (BCH) و بیت کوین SV هر دو ارزهای دیجیتالی هستند که سعی می‌کنند با استفاده از اندازه بلاک های بزرگتر مقیاس پذیرتر شوند.
• کاهش زمان بین اضافه کردن بلاک های جدید به زنجیره: لایت کوین (LTC)، اتریوم (ETH) و بسیاری دیگر از بلاک چین های پس از بیت کوین، زمان بلاک کمتری نسبت به BTC دارند.
• تغییر مکانیسم اجماع: مکانیسم‌های اجماع مختلف، مبادلات متفاوتی را بین سرعت، تمرکززدایی و امنیت فراهم می‌کنند.
• طراحی مجدد ساختار بلاک چین به طور کامل: نمونه‌ای از این کار شاردینگ است که زنجیره بلوکی را به قطعات کوچک‌تر با گروه‌های مختلفی از گره‌ها که به هر پارتیشن اختصاص داده می‌شود، تجزیه می‌کند. اتریوم 2.0 از شاردینگ استفاده می‌کند و بسیاری خوشبین هستند که در تئوری به شبکه اجازه دهد تا مقیاس پذیری در بلاک چین اتریوم را افزایش دهد.

اگرچه هر یک از روش‌های فوق در واقع به بلاک‌چین‌ها اجازه می‌دهند تا تعداد بیشتری از تراکنش‌ها را در ثانیه پردازش و تایید کنند و در نتیجه به پایگاه کاربر بزرگ‌تری خدمت کنند، اما همه آنها جنبه‌های منفی خود را دارند.

اشکالات برخی از روش ها، مانند افزایش اندازه بلاک، به راحتی قابل درک است. بلاک های بزرگتر به سخت افزار قدرتمندتر و گران تر نیاز دارند. این اتفاق تعداد افرادی را که می‌توانند تجهیزات مورد نیاز برای ایمن سازی شبکه برای استخراج ارز دیجیتال را تهیه کنند، محدود می‌کند.

از آنجایی که هنوز کارهای زیادی در حال انجام است، تلاش‌هایی مانند شاردینگ منجر به ظهور مشکلات مختلفی می‌شود. با افزایش چشمگیر پیچیدگی خود بلاک چین، آسیب پذیری ها و روش‌های حمله جدید معرفی می‌شوند. به همین دلیل است که کسانی که اتریوم 2.0 را توسعه می‌دهند بسیار کند حرکت می‌کنند.

در نهایت، استفاده از مکانیسم‌های اجماع جایگزین، مانند مکانیسم‌های EOS یا XRP، اغلب تعداد اعتبارسنجی‌های تراکنش را محدود می‌کند. با گروه کوچکتری از اعتبار سنج ها، هزینه حمله به یک شبکه به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

بهبود مقیاس پذیری در بلاک چین به صورت خارج از زنجیره

واضح است که مقیاس بندی بلاک چین در لایه پایه کار آسانی نیست و هر راه‌حل پیشنهادی محدودیت‌های خاص خود را دارد. به همین دلیل، توسعه‌دهندگان بلاک چین روی راه‌هایی کار می‌کنند آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ که به کاربران بیشتری اجازه می‌دهند در یک شبکه تراکنش خود را اجرا کنند، بدون اینکه ساختار اساسی بلاک چین را تغییر دهند. چنین تلاش هایی برای حل مسئله مقیاس پذیری در بلاک چین، به عنوان بهبود مقیاس پذیری به صورت خارج از زنجیره (Off-Chain) شناخته می‌شوند.

دلایل ارزشمندی بیت کوین عبارتند از کمیابی بیتکوین، تغییرناپذیری تراکنش‌ها، ماهیت بدون مرز و مقاومت در برابر سانسور. چنین ویژگی‌هایی، میلیون‌ها سرمایه‌گذار خرد، فهرست رو به رشد مؤسسات و شرکت‌هایی مانند Microstrategy، Square و سایر شرکت‌های سهامی عام را تشویق کرده است تا به شبکه بلاک چین بیت کوین برای ذخیره‌ ارزش صدها میلیارد دلار اعتماد کنند.

قابل درک است که توسعه دهندگان بیت کوین حاضر نیستند هیچ گونه مصالحه ای در مورد عدم تمرکز یا امنیت انجام دهند. به همین دلیل است که بیشتر بحث‌ها پیرامون راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری بیت‌کوین بر مقیاس‌سازی خارج از زنجیره متمرکز است.

به طور مشابه، اتریوم میزبان تعداد فزاینده ای از برنامه های مالی غیر متمرکز است. در ماه های اخیر میزان استفاده از آن از ظرفیت شبکه فراتر رفته است. وقتی تعداد تراکنش‌ها از فضای بلاک بیشتر باشد، هم کارمزد تراکنش و هم زمان انتظار تأیید افزایش می‌یابد. این امر کاربرد شبکه‌ها را محدود می‌کند.

همانطور که گفته شد، اتریوم برنامه بزرگ خود را برای مقیاس بندی لایه پایه خود دارد. با این حال، به دلیل پیچیدگی شاردینگ و سایر ویژگی های اتریوم 2.0، تکمیل ارتقاء چند سال طول می‌کشد. از این رو، توسعه دهندگان اتریوم همچنین در حال بررسی راه حل های مقیاس بندی خارج از زنجیره هستند.

سخن پایانی

به صورت کلی یک راه حل آسان و واحد برای بهبود مقیاس پذیری در بلاک چین وجود ندارد. همانطور که از تعداد بسیار زیاد راه حل های بالقوه مختلف مقیاس بندی ارائه شده تا به امروز می‌بینید، افزایش ظرفیت کلی بلاک چین ساده نیست و یکی از بزرگترین چالش های پیش روی صنعت است.

اگرچه بسیاری از ارزهای دیجیتال مبتنی بر بلاک چین‌های جدیدتر ادعا می‌کنند که راه حلی برای این مشکل پیدا کرده‌اند، اما تا کنون همه آنها بر ایجاد تغییرات آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ در بلاک چین اساسی متکی هستند. در حالی که این تغییرات می‌تواند منجر به تراکنش‌های بسیار سریع‌تر برای شبکه‌های مورد نظر شود، اما امنیت کلی یک بلاک چین و غیرمتمرکز بودن آن را کاهش می‌دهد. در نهایت این به خود کاربران بستگی دارد که آیا سرعت تراکنش ها برای آنها مهمتر از تمرکززدایی و امنیت است یا خیر.

مشکلات بیت کوین، شرح مشکل مقیاس گذاری

هر تراکنش شامل داده‌های مهمی است: فرستنده، گیرنده، مقدار بیت کوین منتقل شده و غیره.

مشکلات بیت کوین چیست؟

آیا بیت کوین مشکل مقیاس گذاری دارد؟

بله دارد. از جمله مشکلات بیت کوین، مشکل مقیاس گذاری است. بیت کوین مدت‌هاست که حل نشده باقی مانده است و به مرور زمان بدتر می‌شود.

بیت کوین توسط یک برنامه نویس یا گروهی از برنامه نویسان به نام ساتوشی ناکاموتو در سال 2007 تا 2009 ساخته شد و روی نرم افزار اجرا می‌شود. با وجود پیشرفت‌های فراوان که توسط توسعه دهندگان در وجود بیت کوین بوجود آمده است، کد پایه هنوز شبیه به چیزی است که هشت سال پیش بوده است و هنوز یک سری محدودیت نیز وجود دارد.

مشکل این است که چشم انداز فعلی اکو سیستم بیت کوین بسیار از آنچه که قبلا در آغاز ارز رمز نگاری شده بوده است متفاوت می‌باشد. تعداد افراد علاقمند پرشور هرروز از هزاران نفر به بیش از 10 میلیون نفر رسیده‌اند.

رشد پایه کاربران طبیعتا با رشد تعداد تراکنش‌های روزانه همراه بوده است که در حال حاضر به صدها هزار رسیده است. متاسفانه این حقیقت وجود دارد که شبکه بیت کوین، در حال حاضر، به اندازه کافی برای انجام این تراکنش‌ها سریع نیست.

چرا بیت کوین از پس تمام تراکنش‌ها بر نمی‌آید؟

این مشکل از مشکلات بیت کوین به پارامتری خاص به نام “محدودیت اندازه بلاک” مربوط می‌شود. این محدودیت با توجه به کثرت در حال رشد تراکنش‌ها، مناسب نیست.

در ابتدا، برای کسانی که نمی‌دانند، به مقدمه‌ای سریع و پایه‌ای بر چگونگی کارکرد بیت کوین می‌پردازیم. تمامی تراکنش‌های که تا به حال در شبکه بیت کوین اتفاق افتاده‌اند یا اتفاق خواهند افتاد، در یک لجر عمومی و تغییر ناپذیر به نام “بلاک چین” ذخیره شده‌اند.

همانگونه که از نام آن پیداست، بلاک چین زنجیره‌ای از بلاک‌هاست. هر بلاک به نوبه خود یک مجموعه رمز نگاری مهر و موم شده است که ده دقیقه قبل از تراکنش، ایجاد شده‌‌اند. هر بلاک جدید به طور دائمی به انتهای بلاک چین اضافه می‌شود تا هر کاربر بتواند همیشه چک کند که هر تراکنش خاص قطعا انجام می‌شود.

در سال 2010، ناکاموتو محدودیت اندازه بلاک 1 مگابایت را معرفی کرد که بدین معنا می‌باشد که بلاک‌هایی با حجم بیش از 1 مگابایت به صورت خودکار توسط شبکه بعنوان بلاک غیر قابل قبول رد می‌شوند. این اندازه گیری امنیتی بوده است تا از حملات احتمالی DoS توسط هکر‌ها به منظور ساخت بلاک‌های عظیم و حتی با اندازه نامحدود و پخش آنها به منظور اختلال در شبکه جلوگیری کند.

اما این تصمیم، تاثیر مضر طولانی مدت بر روی ظرفیت تراکنش‌های شبکه گذاشت.

هر تراکنش شامل داده‌های مهمی است: فرستنده، گیرنده، مقدار بیت کوین منتقل شده و غیره. این داده‌ها فضایی را اشغال می‌کنند که زمانی که در مورد یک تراکنش تنها صحبت می‌کنیم ناچیز است. اما زمانی که صد‌ها تراکنش در هر دقیقه انجام می‌شوند، این مقدار زیاد می‌شود.

محدودیت حجم فعلی یک مگابایت در ازای هر بلاک می‌تواند به شکل واقع گرایانه‌ای سه تا هفت تراکنش را در هر ثانیه پشتیبانی کند. مشکل این است که این محدودیت به نسبت شبکه فعلی همچنان کافی نیست. و با ادامه روند رشد کاربران فقط بدتر می‌شود.

نتایج محدودیت ناکافی حجم بلاک چیست؟

رشد در میانگین تعداد و هزینه تراکنش.

اساسا بیت کوین مدام در حال تبدیل شدن به یک انتقال سیمی آنالوگ تابعی است.

در حالت عادی، شبکه بیت کوین همچنان قادر به انجام عملکرد معمول خود خواهد بود. اما، گاهی اوقات با مدیریت به اوج مصرف می‌رسد و کار سخت می‌شود. کاربران بسیاری گزارش زمان انتظاری بالغ بر ساعت‌ها یا حتی روز‌ها را در تراکنش‌هایشان داده‌‌اند.

علاوه بر این، سرعت هر استخراج کننده بیت کوین می‌تواند هر تراکنش خاصی را با وابستگی مستقیم به مقدار هزینه استخراج کننده که توسط فرستنده هر تراکنش تعیین می‌شود، پردازش کند. این موضوع یک بازار از هزینه‌های تراکنش می‌سازد: به منظور سرعت بخشیدن به پردازش انتقالشان، کاربران باید بوسیله تعیین هزینه‌های افزایشی با یکدیگر رقابت کنند.

این روز‌ها، کمیسیون‌ها در کسر‌های بیشتری از یک سنت اندازه گیری می‌شوند. با این حال، امروزه اگر شما سکه‌ها را به سرعت بفرستید، باید هزینه‌ای به ارزش چند سنت یا حتی دلار پرداخت کنند.

هم تعداد تراکنش‌ها و هم مقدار هزینه‌ها مدام در چند ماه اخیر در حال افزایش بوده‌اند تا بتوانند بیت کوین را بیش از پیش شبیه به تراکنش‌های بانکی کنند. این کار یک تهدید مضاعف بر ارز رمز نگاری شده می‌باشد: اگر ما یک جایگزین مشهور‌تر و جهانی‌تر از بیت کوین داریم، اصلا چرا باید از آن استفاده کنیم؟

آیا راه حلی برای مشکل مقیاس گذاری بیت کوین وجود دارد؟

راه‌های بسیاری برای رفع این مشکل به عنوان یکی از مشکلات بیت کوین پیشنهاد شده‌‌اند، که هیچ کدام از آن‌ها امروز در نظر گرفته نمی‌شوند.

مشکل مقیاس گذاری بیت کوین مدت‌هاست تحت بررسی موشکافانه قرار گرفته است. شاید، دو مورد از اولین تلاش‌های جدی برای حل این مشکل BIP 100 و BIP 101 که BIP مخفف پیشنهاد پیشرفت بیت کوین می‌باشد. این‌ها در سال 2015 توسط توسعه دهندگان هسته بیت کوین، جف گرازیک و گاوین اندرسون احتراما معرفی شدند.

هردو هدفشان این بود که محدودیت حجم بلاک را افزاش دهند و هر دو راه حل‌های هارد فورک بودند به این معنا که اگر آنها اجرا می‌شدند، نسخه‌های قدیمی تر نرم افزار بیت کوین در شبکه جدید سازگار نبودند. تفاوت بین آنها این است که BIP 100 درباره قابل تنظیم بودن محدودیت حجم بلاک توسط استخراج کننده‌ها بود در حالی که BIP 101 فقط یک بار و به صورت غیر قابل تغییر این محدودیت را از 1 مگابایت به 8 مگابایت می‌رساند.

درباره این که کدام پیشنهاد باید انجام می‌شد، مناظره‌های داغی برای حل این مشکل از مشکلات بیت کوین در انجمن بیت کوین در سال 2015 وجود داشت. اما همچنان بی‌نتیجه بود. نه BIP 100 و نه BIP 101 در شبکه امروزی راه قابل انجامی در نظر گرفته نشدند.

به نظر می‌آید تاریخ خودش را تکرار می‌کند و امروزه دو راه حل متفاوت در حال رقابت برای دریافت مجوز از انجمن هستند: Bitcoin Unlimited و SegWit. مشکل ظرفیت نامناسب بیت کوین در حال حاضر حیاتی تر از سال 2015 است و همچنان هیچ پیشرویی در این رقابت داغ و به شدت سیاسی شده میان این دو پیشنهاد وجود ندارد.

BU و SegWit ادعا می‌کنند مقیاس بیت کوین را بالا می‌برند؟

بیت کوین اهداف نامحدودی برای حذف تمامی محدودیت‌های حجم بلاک دارد که نتیجه آن اجازه دادن به استخراج کنندگان برای رسیدن به یک توافق در میان یکدیگر خواهد بود. SegWit یک افزایش حجم بلاک تا 4 مگابایت با حذف برخی از داده‌های غیر ضروری بلاک‌ها ارائه می‌دهد.

Bitcoin Unlimited تحولی مستقیم در تلاش‌های ناموفق قبلی برای مناظره‌های حل مشکل حجم بلاک است. با دیدن اینکه چگونه ایده‌ها محدودیت را افزایش می‌دهند یا آن را به شکل صعودی قابل تنظیم می‌کنند، شکست خوردند که تا پشتیبانی کافی را فراهم کنند، هدف BU حذف کردن تمام محدودیت‌ها بوده است. در عوض، این کار باعث می‌شود که استخراج کنندگان می‌توانند بلاک‌هایی با حجم دلخواه بسازند و آنها را در سراسر شبکه پخش کنند و با یکدیگر برای مکانی در بلاک چین رقابت کنند.

SegWit راه دیگری هم پیشنهاد می‌کند. این پیشنهاد عموما ساخته شد تا یک مشکل نا‌مرتبط یعنی انعطاف پذیری تراکنش را حل کند. به طور خلاصه، خلاص شدن از شر انعطاف پذیری تراکنش نیازمند حذف کردن داده‌های غیر ضروری تراکنش که به آنها داده‌های شاهد می‌گویند و خارج کردن آنها از بلاک چین می‌باشد.

این اجازه بالا بردن حجم بلاک‌ها به 4 مگابایت را می‌دهد، هر چند که بیشتر متخصصان نزدیک به روند پیشرفت می‌گویند که شبکه بیشتر علاقه دارد که بعد از اجرای SegWit حجم بلاک‌ها را به 2 مگابایت برساند.

راه دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند ظرفیت تراکنش را هر چند غیر مستقیم افزایش می‌دهد. حل مشکل انعطاف پذیری تراکنش شبکه بیت کوین را به اندازه کافی امن می‌سازد تا راه حل‌های بلاک چین را همچون شبکه لایتنینگ بسازند. این کار می‌تواند تراکنش‌های بیت کوین را بسیار ارزان‌تر و سریع‌تر از قبل کند.

چرا BU تا به حال اجرا نشده است؟

آن تضاد واضحی ایجاد می‌کند، بحث اصلی این است که BU بیت کوین را متمرکز می‌سازد.

برخی افراد انتظار حذف محدودیت حجم بلاکی را دارند که Bitcoin Unlimited ارائه می‌شود تا آن را به سمت تورم غیر قابل کنترل بلاک چین می‌برد. در حال حاضر، حجم کل بلاک چین از 100 گیگابات تجاوز می‌کند و این به معنی سه تا هفت تراکنش در ثانیه است. این را با محدودیت 24000 تراکنش در ثانیه Visa مقایسه کنید و متوجه می‌شوید که مشکلات بیت کوین چیست.

محاسبه شده است که اگر محدودیت حجم بلاک تا نقطه‌ای مناسب برای مخاطبین جهانی افزایش پیدا کند، بلاک چین می‌تواند تا چندین پتابایت رشد کند. اگر بیشتر نباشد کمتر از این مقدار نیست.

این شاید ختم شود به رشد متمرکز سازی بیت کوین؛ تنها شرکت‌های بزرگ قادر هستند بهای چنین فضای ذخیره سازی، قدرت محاسبات و پهنای باند ضروری برای پردازش چنین حجم زیادی از داده، با فاز‌های عملگر‌های نود کوچک مقیاس خارج از شبکه را بپردازند. این موضوع مخالف ایده بیت کوین با عنوان جمع کردن پول توسط هر کاربر است.

چرا SegWit اجرا نشده است؟

بیشتر به دلایل بالا.

SegWit نیز راه حل غیر متمرکز کاملی نیست. SegWit به نوبه خود در مدت کمی ظرفیت بلاک را تا حدود 2 مگابایت افزایش می‌دهد و در کل به بیش از 4 مگابایت می‌رسد. بسته به سرعت رشد شبکه در آینده، شاید برای سال‌ها یا دهه‌هایی زیادی کافی نباشد.

با این، دیر یا زود، محدودیت دوباره باز خواهد گشت و ظرفیت نیز نیاز به بیشتر شدن دارد. ارزش طولانی مدت SegWit وابسته به تعمیر شدن مشکل انعطاف پذیری تراکنش است. رشد توان عملیاتی شبکه بوسیله اجرای راه حل زنجیره جانبی همچون شبکه رعد و برق که متمرکز است، ممکن می‌شود.

شبکه رعد و برق به سختی می‌تواند به عنوان یک سیستم تسویه متقابل که روی بلاک چین تعبیه شده است تشریح شود. اولا، بیت کوین‌های چند کاربره به یک کانال تراکنش پرداخت جداگانه سپرده می‌شوند که با توجه به گرفتگی شبکه 10 دقیقه یا بیشتر طول می‌کشد. بعد از آن، تمام پرداخت‌های داخل آن کانال پرداخت مستقیما در بلاک چین قرار می‌گیرند و فورا و بسیار ارزان و گاها رایگان توسط شخص ثالث قابل اعتماد مورد پردازش قرار می‌گیرند.

زمانی که تمام اعضای کانال پرداخت توزیع بیت کوین را می‌پذیرند، می‌توانند تعادل خالص را به بلاک چین بازگردانند که به موجب آن شبکه بیت کوین اجازه پیدا می‌کنید اعتبار تمام تراکنش‌ها را تایید کند.

مشکل اینجا این است که برای بسیاری از اعضای انجمن ارز رمز نگاری شده، هیچ تفاوتی میان “یک سیستم توافق متقابل که توسط شخص ثالث به آن اشاره شده است” و بانک‌ها، که نکات متمرکز قدرت که بیت کوین باید داشته باشد، وجود ندارد.

آیا این بحران به زودی حل خواهد شد؟

استفاده از بیت کوین هرروز کمتر می‌شود، برای اکو سیستمی که ارزشی بیش از 17 میلیارد دارد، این وضعیت که می‌تواند مدت‌ها ادامه داشته باشد قابل قبول نیست. این مشکل باید به زودی به هر روشی که شده حل شود.

در مواجهه با SegWit و BU بحث‌هایی وحود دارند که راه حل دیگری را برای حل مشکلات بیت کوین شرح می‌دهند که با ارزش‌های هسته بیت کوین غیر قابل مقایسه است.

این نبرد نه تنها بر پایه تکنولوژی است بلکه ریشه‌های سیاسی نیز دارد. هر دو جناح ادعا می‌کنند که دیگری دارد تلاش می‌کند تا از رشد بیت کوین جلوگیری کند و کنترل آن را بدست بگیرد. تئوری‌های دیگری نیز وجود دارند که اصرار به وجه دیگر یعنی حمل کردن یک جنگ اطلاعاتی دارند، این تئوری‌ها به صورت مخفی با پول بسیار زیادی تامین می‌شوند(Blockstream for SegWit و Roger Ver for BU). به طور طبیعی، هردو جناح شما را مجبور می‌کنند که باور کنید داستان آنها صادقانه‌ترین داستان است.

با نگاه به اعداد، به نظر می‌رسد تمام وضعیت دارای یک بن‌بست است. تصمیم نهایی توسط اکثریت استخراج کنندگان شبکه بیت کوین گرفته می‌شود. در حال حاضر، توزیع پشتیبانی آنها هیچ پیشروی خاصی را نشان نمی‌دهد.به نظر می‌رسد SegWit در این رقابت مورد علاقه است ولی Bitcoin Unlimited طوری مدیریت کرده است که در گذشته چندین بار پیروز بوده است.

در حال حاضر، بخش بزرگی از شبکه(کمتر از 50 درصد) وجود دارد که پشتیبانی واضحی را برای هیچ کدام از پیشنهادات بیان نکرده است. ممکن است که چشم انداز نهایی توسط یکی از این جوانح تایید شود. با این حال، شاید آنها تا پایان اختلاف نظر راه حل‌های در حال رقابت، سکوت اختیار نمایند.

اگر هیچ کس عقب نشینی نکند و بن بست ادامه پیدا کند، چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر هیچ کدام از جوانح تقدم قاطعی نداشته باشند، احتمال رسیدن به یک سازش وجود دارد.

یک راه سوم نیز برای حل مشکلات بیت کوین وجود دارد که غیر ممکن نیست و احتمال بالقوه‌ای وجود دارد که سود آور‌ترین راه باشد. افزایش و پیاده سازی محدودیت حجم SegWit معمولا به طور پیشفرض متقابلا انحصاری نیستند و تمایلات در حال پیشرفتی در انجمن وجود دارند که یک سازش بین دو راه حل شاید یک راه مناسب باشد.

در واقع، یک توافق برای سازش حداقل یکبار از قبل انجام شده است، که بیشتر می‌خواستند حجم بلاک‌ها را افزایش دهند.در سال 2016 در هنگ کنگ میزگردی با حضور نمایندگان بیت کوین، نویسندگان SegWit و چندین شرکت استخراج بزرگ که بیشتر آنها قصد افزایش حجم بلاک را داشتند، برگزار شد. هر دو طرف به نظر می‌رسید به طور همزمان به یک توافق رسیدند تا با SegWit و پیاده سازی افزایش در محدودیت حجم بلاک تا 2 مگابایت موافقت کردند.

متاسفانه، از توافق هنگ کنگ پیروی نشد زیرا dev‌های هسته بیت کوین افزایش حجم بیت کوین را در نسخه آخر SegWit اضافه نکردند و در نتیجه آن استخراج کنندگان از قبول آن صرف نظر کردند.

اما تجربه نشان داده است که یک توافق عام میان جوانح متضاد امکان پذیر است و راه حلی وجود دارد که می‌تواند همه را راضی کند. هنوز هم امید هست که تقابل سیاسی باعث همکاری شود و با حل مشکلات بیت کوین، آن را قدرتمند‌تر از قبل در حال رشد ببینیم.

تپروت چیست؟ آیا تاثیری بر روی بیت کوین دارد؟

تپروت به معنای ارتقا بیت کوین است که مزایای جدیدی را برای کاربران بیت کوین به ارمغان می آورد. تپروت در واقع از سه پیشنهاد برای بهبود بیت کوین (BIP) تشکیل شده است که سه ارتقای مختلف را برای پروتکل بیت کوین تعریف می ‌کند: Schnorr Signatures، Taproot و Tapscript. این سه ارتقای مختلف روش های جدید، کار آمدتر، انعطاف ‌پذیرتر و خصوصی را برای انتقال بیت‌ کوین فراهم کرده ‌اند. یکی از مشکلاتی که در رابطه با بیت کوین وجود دارد، حریم خصوصی آن است. با توجه به اینکه بیت‌ کوین یک بلاک چین عمومی است، همه افراد حاضر در شبکه می ‌توانند بر تراکنش ‌هایی که در شبکه صورت می ‌گیرد، نظارت داشته باشند. ارتقای تپروت به طور گسترده به عنوان اولین قدم در جهت رفع مشکلات مربوط به حریم خصوصی بیت کوین و سایر مشکلات شبکه ایجاد شده است. تپروت بیت کوین در 14 نوامبر 2021، پس از تایید استخراج کنندگان در سراسر جهان، فعال شد.

Taproot چگونه کار می ‌کند؟

به طور کلی 3 عدد BIP وجود دارد که برای ارتقا تپروت با یکدیگر کار می ‌کنند. هر یک از BIP به روش مختلفی بر دیگری تأثیر گذاشته و از آن تعریف می ‌کند.

امضاهای Schnorr (BIP340)

امضاهای Schnorr روشی سریع و مطمئنی برای تایید اعتبارسنجی تراکنش‌ ها در شبکه بیت کوین محسوب می شوند. این امضاها یک طرح امضای رمزنگاری هستند که توسط یک ریاضیدان و رمزنگار آلمانی توسعه یافته اند. طرح امضایی که در سال های اولیه عرضه بیت کوین توسط ساتوشی ناکاموتو مورد استفاده قرار گرفت، الگوریتم امضای منحنی و یا ECDSA بود. استفاده از امضای ECDSA به جای امضای Schnorr به دلیل استفاده بیشتر و امنیت بالای آن بود. یکی از مزایای اصلی امضاهای Schnorr این است که می‌ توانند چندین کلید را در یک تراکنش پیچیده بیت کوین بگیرند و یک امضای جدید و منحصر به فرد تولید کنند. این کار بدان معناست که امضاهای افراد در معاملات را می ‌توان در امضای Schnorr جمع کرد. در واقع می توان گفت Schnorr به عنوان تجمع امضاها در شبکه شناخته می ‌شود و تپروت این امکان را فراهم می‌ کند تا این واقعیت را پنهان کند که یک اسکریپت بیت کوین اجرا شده است.

Taproot (BIP341)

تپروت ارتقای SegWit در سال 2017 انجام شد و از Merkelized (MAST) برای مقیاس ‌بندی داده های تراکنش در شبکه بیت‌ کوین استفاده می ‌کند. در شبکه بیت کوین همه تراکنش‌ ها از طریق کلیدهای خصوصی و عمومی محافظت می ‌شوند. برای خرج کردن ارزهای رمزنگاری در یک کیف پول، فرد باید قبل از اینکه دارایی های خود را جابجا کند، امضایی ارائه دهد تا نشان دهد که مالک واقعی آن دارایی است. به غیر از تراکنش‌ های تک امضایی، کاربران می‌ توانند از ویژگی‌ های مختلفی برای پیچیده‌ تر کردن تراکنش ‌ها استفاده کنند؛ این ویژگی ها شامل انتشار قفل زمانی، الزامات چند امضایی (multisig) و موارد دیگر است.

Tapscript (BIP342)

Tapscript یک ارتقا برای زبان برنامه نویسی به بیت کوین اسکریپت است تا مسیر را برای BIP های دیگر هموار کند. Tapscript شامل مجموعه ‌ای از کدهای عملیاتی و دستورالعمل‌ های تراکنشی است که برای تعیین نحوه انجام تراکنش ها مورد استفاده قرار می گیرد. این ارتقا می‌ تواند به پشتیبانی شبکه بیت ‌کوین و ایجاد قراردادهای هوشمند در آینده کمک کند.

توسعه دهندگان تپروت بیت کوین

توسعه دهندگان بیت کوین Core از زمان اجرای آن در سال 2017 راه هایی را برای گسترش قابلیت SegWit جستجو کرده اند. یکی از توسعه دهندگان اصلی این ارز دیجیتال، گرگ ماکسول است که برای اولین بار پیشنهاد Taproot را در سال 2018 ارائه کرد. در سال 2020، توسعه دهندگان تیم رافینگ، ای جی تاونز و جوناس نیک به این پروژه پیوستند و در کنار Maxwell و Wuille روی اجرای ارتقا تپروت بیت کوین کار کردند. تپروت به عنوان سافت فورک بیت کوین، با نسخه های قدیمی نرم افزار سازگار است و مانند بیت کوین کش، نیازی به جدا شدن به دو بلاک چین موازی و ارزهای دیجیتال متفاوت نخواهد داشت. در سال 2017، SegWit به دلیل تأثیرات قابل توجهی که بر روی ارزهای دیجیتال داشت که در نهایت به تقسیم شبکه بیت کوین و ایجاد بیت کوین کش منجر شد، بدنام شد. این ارتقا اندازه بلوک‌ های بیت ‌کوین را بدون به خطر انداختن ویژگی ‌های مهمی مانند تمرکززدایی افزایش داد. علیرغم پشتیبانی گسترده در سراسر شبکه، انتظار می رود پذیرش Taproot به تدریج در طول زمان رشد کند، همانطور که با ارتقاء SegWit اتفاق افتاد. تأثیر قراردادهای هوشمند بر روی DeFi نیز در طول زمان مشاهده خواهد شد.

تپروت چیست و چه آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ مزایایی برای بیت کوین دارد؟

تپروت یک ارتقا برای شبکه بیت کوین است که در نوامبر 2021 اجرا شد. تپروت در کنار امضاهای Schnorr، یکی از فناوری ‌های مهم از زمان معرفی SegWit بوده است. هدف تپروت تغییر در نحوه عملکرد اسکریپت‌ های بیت کوین برای بهبود ویژگی هایی مانند حریم خصوصی، مقیاس پذیری و امنیت است. تپروت در واقع یک سافت فورک است که موجب بهبود اسکریپت ‌های بیت کوین برای افزایش حریم خصوصی، کارایی و توانایی شبکه برای پردازش قراردادها می شود. هدف نهایی تپروت این است که بیت کوین سریع تر، کارآمدتر و خصوصی تر شود. تپروت بیت کوین اجازه می دهد تا چندین امضا و تراکنش با هم جمع شوند و تأیید تراکنش ها در شبکه را سریع تر و ساده تر انجام دهند.
بدون تپروت بیت کوین، تراکنش ها به صورت جداگانه با تأیید یک امضای دیجیتال، که مانند اثر انگشت کاربر است، در برابر یک کلید عمومی تأیید می شوند. ارتقا تپروت به امضاهای چندگانه و پیچیده مانند کیف پول های چند امضایی اجازه می دهد تا امضاها با هم تأیید شوند. تغییر اصلی که این انتقال را ممکن می سازد، پیاده سازی امضاهای Schnorr روی الگوریتم امضای ECDSA است. الگوریتم ECDSA یک امضا از کلیدهای خصوصی ایجاد می کند که کیف پول بیت کوین را کنترل کرده و مالک قانونی دارایی ها را تایید می کند.
امضاهای Schnorr از ECDSA ایمن تر هستند. خطی بودن آن ها اجازه می‌ دهد تا تراکنش‌ های پیچیده به‌ سرعت به‌ صورت جمعی تأیید شوند، نه به‌ صورت جداگانه و به‌ عنوان یک تراکنش واحد. با جمع ‌آوری امضاها، شبکه می ‌تواند تراکنش‌ های بیشتری را پردازش کند، عملیات کلی را سریع ‌تر و ارزان ‌تر می ‌کند و صرفه‌ جویی در فضای بلوک را به حداکثر می ‌رساند. ارتقاء Taproot به شدت مقیاس پذیری بیت کوین را بهبود می بخشد، که بسیاری آن را یکی از موانع اصلی می دانند که مانع پذیرش کامل بیت کوین می شود.
تپروت همچنین حریم خصوصی را افزایش می دهد؛ زیرا تفاوت بیشتری بین تراکنش های چند امضایی و تک امضایی وجود نخواهد داشت. به این ترتیب، شناسایی ورودی‌ های تراکنش هر شرکت ‌کننده در جایی که داده ‌های خصوصی ذخیره می ‌شوند، دشوارتر می‌ شود. تپروت با اجازه دادن به بیت کوین برای میزبانی قراردادهای هوشمند بدون ترس از اینکه چندین امضا کننده و تراکنش های پیچیده آن ها می تواند سیستم را مسدود کند، به نقطه عطف مهمی دست می یابد. همچنین اندازه اطلاعات به یک تراکنش تک امضایی با حجم کمتر داده تبدیل می شود.

ارتقا تپروت مزایای زیادی را برای کاربران بیت کوینی ارائه می دهد که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم:

• صرفه جویی در فضا؛ بیشتر خروجی های تپروت (P2TR) فضای کمتری را در بلاک چین نسبت به خروجی های معمولی P2PKH مصرف می کنند، اما این فضای مصرف شده کمی بیشتر از خروجی های P2WPKH است و این بدان دلیل است که P2TR بیت کوین را مستقیماً روی یک کلید عمومی قفل می کند، نه هش کلید عمومی. این امر ارسال به خروجی ‌های Taproot را کمی گرانتر می ‌کند، زیرا کلید های عمومی فضای بیشتری را نسبت به هش کلید عمومی اشغال می ‌کنند. با این حال، صرف خروجی های Taproot به طور قابل توجهی ارزان تر است، زیرا کلید عمومی در scriptPubKey گنجانده شده است، و بنابراین نیازی به گنجاندن در Script Witness نیست.

• Taproot همچنین طرح رمزگذاری را برای کلیدهای عمومی و امضاهای Schnorr تعریف کرد و این کدها را کوتاهتر از همتایان ECDSA خود کرد، که این امر به نوبه خود موجب صرفه جویی در هزینه ها شد.
• حفظ حریم خصوصی؛ پیامدهای حریم خصوصی تپروت شاید مهمترین بخش ارتقا آن باشد. با معرفی امضاهای Schnorr و تجمیع کلید، قراردادهای چند امضایی دیگر تفاوتی با قراردادهای تک امضا ندارند و حریم خصوصی را برای همه کاربران Taproot فراهم می ‌کنند. تپروت همچنین مزایای حریم خصوصی قابل توجهی را از طریق ادغام MAST معرفی کرد. همانطور که گفتیم، Taproot به بیت کوین اجازه می دهد تا به طور همزمان روی بسیاری از اسکریپت ها قفل شود. با این حال، هنگامی که بیت کوین را از خروجی Taproot خرج می کند، نیازی نیست که مصرف کننده تمام اسکریپت های ممکن را که می تواند بیت کوین را باز کند، آشکار کند.
• ارتقای امنیت در سطح فنی؛ امضاهای Schnorr امن تر از امضاهای ECDSA در نظر گرفته می شوند زیرا امضاهای Schnorr با استفاده از مفروضات کمتر به طور قابل اثباتی ایمن هستند. مانند تمام طرح های رمزنگاری منحنی بیضوی، ECDSA و Schnorr هر دو بر این فرض تکیه می کنند که آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ مشکل لگاریتم گسسته سخت است. با این حال، ECDSA به منظور تضمین امنیت خود به مفروضات اضافی متکی است. با این وجود، هیچ نمونه ای از به خطر افتادن سیستماتیک ECDSA در طول وجود بیت کوین وجود نداشته است.

Taproot پروتکل Taro را فعال می کند!

Taro یک پروتکل مبتنی بر تپروت است که به کاربران اجازه می دهد دارایی ها را در بلاک چین بیت کوین و شبکه لایتنینگ صادر کنند. با طراحی تپروت محور، این صدور دارایی را می توان به روشی خصوصی تر و مقیاس پذیرتر از تلاش های قبلی برای معرفی سایر دارایی ها در بالای بیت کوین انجام داد. پروتکل Taro توسط لایتنینگ لبز در آوریل 2022 پیشنهاد شد.
Taproot در Taro برای جاسازی ابرداده دارایی در خروجی تراکنش موجود استفاده می شود. امضاهای Schnorr نیز برای بهبود سادگی و مقیاس پذیری استفاده می شوند. نام Taro مخفف Taproot Asset Representation Overlay است که نشان می دهد بدون Taproot، این ارتقا امکان پذیر نخواهد بود.

تپروت چگونه فعال شد؟

هنگامی که ارتقای بیت کوین پیشنهاد می شود، ابتدا توسط جامعه توسعه دهندگان مورد بحث قرار می گیرد. هنگامی که پروپوزال رسمی شد، یک شماره BIP به آن اختصاص داده می شود. پس از اینکه کد نوشته شده بررس و آزمایش شد، ادغام می شود و در نهایت اپراتورهای گره بیت کوین هستند که باید تصمیم بگیرند که چگونه و چه زمانی ارتقا را فعال کنند. ارتقاء Schnorr، Taproot و Tapscript BIP 340، 341 و 342 در ژانویه 2020 داده شد و از آن زمان مورد بحث و توسعه قرار گرفته است. در اواخر سال 2020، اجرای کد برای هر سه ارتقا تکمیل شد، آزمایش شد، بررسی شد و در بیت کوین Core ادغام شد. در می 2021، بیش از 90 درصد ماینرها برای فعال‌سازی Taproot سیگنال دادند، و BIP 340، 341، و 342 در بلوک 709632 در 12 نوامبر 2021 فعال و اجرا شد. روش ‌های مختلفی برای فعال ‌سازی ارتقا به بیت ‌کوین وجود دارد. جامعه بیت کوین یک مسیر را انتخاب می کند و سپس آن را اجرا می کند.