تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟

هر واحد تتر صادر شده در گردش با نسبت یک به یک (یعنی یک تتر USDT یک دلار آمریکا است) توسط واحد ارز فیات مربوطه و توسط شرکت تترلیمیتد مستقر در هنگ‌کنگ نگهداری و پشتیبانی می‌شود.

پول یا ارز فیات چیست؟

پول فیات به واحد پولی گفته می‌شود که دولت‌ها آن را منتشر می‌کنند، اما پشتوانه فیزیکی (مانند طلا ، نقره) ندارد.

ارز فیات یا پول بی‌پشتوانه مانند دلار آمریکا، در واقع یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادرکننده‌اش می‌گیرد و برخلاف پول کالایی، ارزش آن به یک کالای فیزیکی بستگی ندارد. فیات از واژه لاتین به همین نام و به معنی «بگذارید انجام شود» گرفته شده‌ است. دولتی که پول فیات را چاپ می‌کند، عامل تعیین‌کننده در ارزش آن است و در حال حاضر بسیاری از کشورها از سیستم ارز فیات برای خرید کالا، خدمات، سرمایه‌گذاری و سپرده‌گذاری استفاده می‌کنند. این سیستم پولی در واقع جایگزین استاندارد طلا و پول کالایی شده است.

در واقع پول فیات (Fiat Currency) به واحد پولی گفته می شود که دولت‌ها آن را منتشر می‌کنند اما پشتوانه فیزیکی (مانند طلا، نقره) تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ ندارد. ارزش این نوع پول به‌جای آنکه وابسته به ارزش ذاتی دارایی‌هایی دیگر به‌عنوان پشتوانه باشد، ناشی از ارتباط بین میزان عرضه و تقاضا است.

متخصصین حوزه مالی و اقتصاددانان در حمایت از ارزهای فیات هم عقیده نیستند. مدافعان و مخالفان آن مزایا و معایب زیر را برای ارزهای فیات مطرح می‌کنند:

کمیابی (Scarcity): پول‌ فیات از کمیابی کالا یا تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ دارایی فیزیکی مانند طلا تاثیر نمی‌پذیرد.
هزینه: خلق پول فیات از نظر اقتصادی نسبت به پول کالایی به‌صرفه‌تر است.
واکنش‌پذیر: پول فیات این قدرت را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار می‌دهد که نسبت به بحران‌های اقتصادی انعطاف کافی را داشته باشند.

مبادلات بین‌المللی: ارزهای فیات توسط تعداد زیادی از کشورها در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این باعث ارائه فرم قابل قبولی از پول برای مبادلات تجاری شده است.

راحتی: برخلاف طلا، پول فیات به ذخایر فیزیکی که نیازمند نگهداری، محافظت، نظارت و دیگر امور هزینه‌زا باشد، نیست.

نبود ارزش ذاتی: ارزهای فیات فاقد ارزش ذاتی هستند. این به دولت‌ها امکان «خلق پول از هیچ چیز» را می‌دهد که می‌تواند به ابرتورم و در نهایت سقوط سیستم اقتصادی یک تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ کشور منجر شود.

سابقه تاریک: از نظر نمونه‌های تاریخی، پیاده‌سازی سیستم‌ ارزی فیات معمولاً به سقوط نظام‌های مالی ختم شده است که بیانگر خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی است.

پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟

تنها مشابهت بین ارز فیات و ارز دیجیتال در نداشتن پشتوانه فیزیکی آن‌هاست. در حالی که ارز فیات توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کنترل می‌شود، ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکزی دارند.

تفاوت آشکار این دو سیستم پولی، در نحوه ایجاد پول‌های جدید در هر یک از آن‌هاست. بیت کوین به عنوان نمونه برتر ارزهای دیجیتال، در مقایسه با پول‌های فیات که در کنترل بانک‌هاست و اساساً می‌توانند بدون هیچ پایه و اساسی به وجود آیند، عرضه و تعداد سکه محدودی دارد.

به عنوان شکل دیجیتالی پول، ارزهای دیجیتال هیچ قرین فیزیکی ندارند و به هیچ مرزی محدود نمی‌شوند. علاوه بر این، تراکنش‌ها در ارزهای دیجیتال برگشت‌ناپذیر است در حالی که در ارزهای فیات اینگونه نیست.

لازم به اشاره است که بازار ارز دیجیتال دربرابر بازارهای سنتی و مبادلات ارزی بسیار کوچکتر و پرنوسان‌تر است. این یکی از دلایلی است که مانع از فراگیر شدن و پذیرش گسترده این ارزها در عرصه بین‌المللی شده است. اما با رشد بازار ارزهای دیجیتال، به احتمال زیاد نوسان آن نیز کمتر و کمتر خواهد شد.

بیشتر از ارز دیجیتال در اقتصادالکترونیکی:
این شهر پایتخت رمزارزهای جهان می شود!
آیا ما واقعا به بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال نیاز داریم؟
کلاهبرداری به روش پانزی در کمین سرمایه‌گذاران ارز دیجیتال
پی‌پال امکان برداشت ارز دیجیتال به کیف پول‌های دیگر را فراهم می‌کند
تئوری‌های توطئه درباره ارزهای دیجیتال
چرا مردم هنوز ارزهای دیجیتال را درک نمی‌کنند؟
رایج‌ترین روش‌های کلاهبرداری در صرافی یونی سواپ و راه‌های مقابله با آن
آشنایی با اصطلاح وایت‌ پیپر (White Paper) در ارزهای دیجیتال
آغوش باز استرالیا به روی معامله گران ارزهای دیجیتالی
توصیه به سرمایه‌گذاران رمزارز؛ تیغ دولبه‌ای به نام «ارز دیجیتال»
روسیه نمونه اولیه روبل دیجیتال خود را در اواخر ۲۰۲۱ منتشر می‌کند
نوع جدیدی از اقتصاد در راه است؟/ راه رفتن روی بند رمز ارزها
رشد چندهزار درصدی ارز دیجیتال؛ حباب یا واقعیت
بلاک چین چه تاثیری روی بازارهای مالی می‌گذارد؟ نظر کارشناسان را بخوانید!

ارز دیجیتال تتر (USDT) چیست؟

تتر (USDT) یکی از محبوب‌ترین استیبل کوین‌های موجود است. این ارز دیجیتال یک استیبل کوین با پشتوانه‌ی ارز فیات (ارزهای رایج کاغذی مانند دلار) محسوب می‌شود و معروف‌ترین پشتوانه‌ای که از آن استفاده می‌کند دلار آمریکا است. این ارز به گونه‌‌ای طراحی شده که همیشه برابر با یک دلار آمریکا باشد، نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر. این ارز دیجیتالی در بسیاری از بلاک‌چین‌های مختلف وجود دارد و در چند سال گذشته افزایش حجم معاملات و بهبود نقدینگی را تجربه کرده است. با دیجی‌کالا مگ همراه باشید تا با این رمزارز بیشتر آشنا شویم.

تتر (USDT) چیست؟

مانند سایر استیبل کوین‌ها، USDT برای تجارت در فضای دیجیتال ساخته شده است. استیبل کوین‌ها از این جهت برای تجارت مفید هستند که همان امتیازات یک ارز دیجیتال را دارند ولی در عوض نوسانات سنگین و غیر‌منتظره‌ی ارزهای دیجیتال را ندارند. همچنین استفاده از استیبل کوین‌ها هزینه‌های اضافی و تاخیرهای تبدیل بین ارزهای رمزنگاری شده و فیات را حذف می‌کند.

تتر بخشی کلیدی از اکوسیستم ارزهای دیجیتال به شمار می‌آید. از دسامبر ۲۰۲۰، تتر پس از بیت‌کوین، اتریوم و XRP به عنوان چهارمین ارز بزرگ دیجیتال جهان با ارزش بازار تقریباً ۲۰ میلیارد دلار رتبه‌بندی شده است. علاوه بر این، اغلب به عنوان کوینی با بالاترین حجم معاملات روزانه، حتی از بالاتر از بیت‌کوین، رتبه‌بندی می‌شود. اما سؤال اینجاست که تتر واقعا چیست و چگونه می‌تواند برای شما مفید باشد؟

تتر (USDT) اولین استیبل کوین در جهان به حساب می‌آید. این استیبل کوین جذاب ابتدا در سال ۲۰۱۴ با نام Realcoin توسط سرمایه‌گذار مطرح بیت‌کوین «براک پیرس»، کارآفرین «ریو کالینز» و توسعه‌دهنده نر‌م‌افزار «کریگ سلرز» منتشر شد.

USDT در ابتدا بر اساس پروتکل بیت‌کوین از طریق لایه Omni صادر شد، اما از آن زمان به دیگر بلاک‌چین‌ها نیز مهاجرت کرده است. در واقع، بیشتر عرضه‌ی آن در بستر اتریوم به عنوان یک توکن ERC-20 وجود دارد. این استیبل کوین همچنین در چندین بلاک‌چین دیگر از جمله TRON، EOS، Algorand، Solana و شبکه OMG منتشر شده است. تتر نیز مانند بسیاری از ارزهای دیجیتال برتر دنیا موفقیت‌ها و جنجال‌هایی را تجربه کرده است. در روزهای اولیه‌ی عرضه، قیمت USDT تا حدودی نوسان داشت، حتی در مقطعی از زمان به ۱.۲ دلار نیز رسید. با این حال، این استیبل کوین از اوایل سال ۲۰۱۹ نوسانات بسیار کمتری را تجربه کرده که این امر به دلیل افزایش مداوم حجم معاملات و بلوغ کلی بازارهای ارزهای دیجیتال بوده است.

تتر (USDT) چگونه کار می‌کند؟

کاربرد استیبل کوین‌ها بر خلاف دارایی‌های رمزنگاری سنتی‌تر، در ثبات نسبی آن‌ها است. به عنوان یک استیبل کوین، جذابیت تتر در «تترینگ» یا اتصال آن به ارز فیات (ارزهای رایج کاغذی مانند دلار) است. در ابتدا به ازای هر تتر در گردش، یک دلار به عنوان پشتوانه نگهداری می‌شد که این همان موضوع اتصال به ارزهای فیات را بیان می‌کند.

مطابق اعلامیه رسمی Tether:

هر واحد تتر صادر شده در گردش با نسبت یک به یک (یعنی یک تتر USDT یک دلار آمریکا است) توسط واحد ارز فیات مربوطه و توسط شرکت تترلیمیتد مستقر در هنگ‌کنگ نگهداری و پشتیبانی می‌شود.

توکن‌های تتر می‌توانند به ارزهای مختلفی متصل شوند که پر‌کاربردترین آن USDT است که قرار است توسط دلار آمریکا پشتیبانی شود. همچنین تترهای یورو (EURT) و تترهای متصل به ین ژاپن نیز در حال حاضر موجود هستند.

چرا تتر (USDT) مهم است

واریز و برداشت دلار به شکل عادی در صرافی‌های خارجی روندی زمانبر است و به طور متوسط برای پردازش آن‌ها چندین روز کاری زمان لازم است. اگر هم واریز و برداشت شما همزمان شود با تعطیلی بانک‌ها یا آخر هفته بر این زمان افزوده می‌گردد. در عوض، این رمزارز تراکنش‌ها را در عرض چند دقیقه انجام می‌دهد. این موضوع برای معامله‌گران ارزهای دیجیتال که معمولا می‌خواهند خیلی سریع دارایی‌های خود را جابه‌جا کنند و از نوسانات قیمت سود ببرند یک مزیت بزرگ به شمار می‌رود.

تراکنش‌ها در شبکه‌ی بین بانکی بین‌المللی «سوییفت» بسیار گران هستند. کارمزد هر تراکنش در این شبکه بیش از ۲۰ دلار و به طور متوسط ۳۰ دلار است. گذشته از این، اگر از پولی که صرافی مورد نظر ساپورت نمی‌کند استفاده کنید، بانک هزینه‌های سنگینی برای تبدیل پول و انتقال به خارج از کشور از شما کسر می‌کند و درصدی از پولتان را به‌عنوان کارمزد برمی‌دارد. اما تتر برای انتقال تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ پول بین کیف پول‌هایتان از شما هیچ کارمزدی کم نمی‌کند. البته شاید بلاکچینی که تراکنش بر بستر آن صورت می‌پذیرد کارمزد شبکه بسیار ناچیزی – کمتر از یک دلار – از شما بگیرد.

موارد استفاده Tether (USDT)

دسترسی سریع به ثبات بازار: فرض کنید ۱ بیت کوین با قیمت ۴۰۰۰۰ دلار خریده‌اید. کمی بعد قیمت به ۶۰۰۰۰ دلار می‌رسد. خیلی سریع و آسان بیت‌کوین‌های خود را به تتر تبدیل می‌کنید و ۶۰۰۰۰ واحد USDT ذخیره می‌کنید. سپس قیمت بیت کوین سقوط می‌کند و به ۵۰۰۰۰ دلار می‌رسد، اما ارزش سرمایه شما همچنان ۶۰۰۰۰ دلار است و می‌توانید با آن در قیمت‌های پایین بیت‌کوین بیشتری بخرید.

به راحتی وجوه را بین صرافی‌ها جابه‌جا کنید: با تتر، می‌توانید وجوه خود را خیلی سریع بین صرافی‌ها جابه‌جا کنید. این می‌تواند برای معاملات آربیتراژ (آربیتراژ یکی از مفاهیم مهم در علم اقتصاد و به معنی کسب سود از تفاوت قیمت هم‌زمان یک دارایی بین دو یا چند بازار است) با سایر توکن‌ها نیز مفید باشد.

محافظت از سرمایه: در کشورهای با تورم سالانه بالا، یکی از روش‌های حفظ ارزش سرمایه، خرید طلا و دلار است. با ظهور ارزهای دیجیتال، مردم سرمایه‌های خود را در این بازارها نیز وارد کردند. نوسان بیش از حد رمزارزهای معمولی، سرمایه‌گذاران را با ریسک ضرر روبه‌رو می‌کند اما سرمایه‌گذاری در تتر با توجه به ارزش ثابت آن ریسکی برای سرمایه‌گذاران ندارد. در سال‌های اخیر در کشورهایی مانند ونزوئلا و ترکیه مردم برای فرار از اثرات کاهش ارزش پول ملی به رمزارزها به خصوص تتر پناه آورده‌اند.

معاملات به سبک فارکس: از آنجایی که USDT به USD متصل است، می‌توانید با مبادله‌ی ارزهای محلی (غیر آمریکایی) به USDT زمانی که ارزش آنها در برابر USD بالا است، معاملاتی به سبک فارکس انجام دهید.

عدم نیاز به سیستم بانکی: در صورتی که معاملات در بازار ارزهای دیجیتال با پول فیات انجام شود، نیاز است که تراکنش‌ها از طریق سیستم بانکی ثبت شوند. ممکن است برای ثبت یک معامله و دریافت پول از این سیستم چند روز زمان لازم باشد. وجود رمزارز تتر این مشکل را نیز حل کرده است. شما در عرض چند ثانیه می‌توانید معامله خود را ببندید و در عرض چند دقیقه به کیف پول خود انتقال دهید. این سرعت عمل باعث می‌شود که امکان بیشتری برای شرکت در معاملات و کسب سود داشته باشید.

انتقال سریع و ارزان پول: انتقال پول در بستر بانکی و در شبکه سوئیفت هزینه بالایی دارد. این مساله در صورت عدم پشتیبانی صرافی از پول شما مهم‌تر می‌شود. در این حالت شما مبلغ زیادی را باید صرف تبدیل پول در صرافی‌ها و انتقال آن از سیستم بانکی کنید. تتر این امکان را فراهم کرده که شما بدون مراجعه به صرافی و سیستم بانکی و تنها با پرداخت هزینه‌ی کارمزد شبکه بلاک‌چین، هر مقدار پول را از یک گوشه دنیا به گوشه دیگر ارسال کنید. این اتفاق فقط در چند دقیقه رخ می‌دهد.

نحوه ذخیره Tether (USDT)

به غیر از بایننس و سایر صرافی‌های ارزهای دیجیتال، می‌توانید USDT خود را در کیف پول‌های رمزنگاری مختلف ذخیره کنید که شامل کیف پول‌های وب و موبایل (مانند Trust Wallet) یا کیف پول‌های سخت‌افزاری ذخیره‌سازی سرد (مانند Ledger) می‌باشد. از آنجایی که USDT بر روی طیف وسیعی از بلاک‌چین‌های مختلف صادر می‌شود، باید اطمینان حاصل کنید که آن را از یک شبکه و به همان شبکه منتقل می‌کنید.

به عنوان مثال، اگر به صفحه برداشت بایننس USDT بروید، پنج گزینه شبکه مختلف برای انتقال به آن پیدا خواهید کرد: زنجیره بایننس (BEP2)، زنجیره هوشمند بایننس (BEP20)، اتریوم (ERC20)، تتر (OMNI) و ترون ( TRC20).

باید خیلی مراقب باشید اگر از شبکه‌ی اشتباه استفاده کنید ممکن است سرمایه خود را از دست بدهید. به عنوان مثال، اگر بخواهید Omni USDT را به آدرس ERC-20 USDT ارسال کنید، به احتمال زیاد انتقال شما از بین خواهد رفت.

توجه داشته باشید که از دسامبر ۲۰۲۰، ERC-20 USDT تنها نوع پشتیبانی شده توسط Ledger است. این بدان معناست که USDT در حال اجرا بر روی بلاک‌چین بیت‌کوین (Omni Layer) برای انتقال به کیف پول‌های سخت‌افزاری لجر در دسترس نیست.

سایر ارزهای دیجیتال تتر

به غیر تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ از USDT، تتر استیبل کوین‌های دیگری نیز دارد:

EURT: یک کوین تتر متصل به یورو
CNHT: یک کوین تتر متصل به یوان چین
XAUT: یک کوین تتر متصل به شمش‌های طلا. شرکت Tether پس از تجربه موفق رمزارز تتر (USDT)، خبر از پروژه جدید تترگلد (Tether Gold) با پشتیبانی از طلای فیزیکی (XAU) بر بستر بلاک‌چین داده است.

در صفحه‌ی شفافیت Tether می‌توانید ببینید چه مقدار از هر کوین در بلاک‌چین‌های مختلف در گردش است.

جمع‌بندی

استیبل کوین‌ها راحتی زیادی را در دنیای تجارت ارزهای دیجیتال ایجاد کرده‌اند، زیرا نیاز معامله‌گران به تبدیل چندین برابری بین ارزهای فیات و کریپتو را کاهش می‌دهند. به این ترتیب، USDT یک دارایی مفید برای معاملات ارزهای دیجیتال به شمار می‌آید. حجم معاملات تتر در سال‌های گذشته نشان می‌دهد که معامله‌گران به استیبل کوین‌ها اعتماد کرده‌اند، به غیر از USDT، شما می‌توانید از سایر استیبل کوین‌ها مانند BUSD، USDC، TUSD و PAX نیز استفاده کنید.

در انتهای مقاله لازم می‌دانم یک نکته بسیار مهم را برای خوانندگان دیجی‌کالا مگ عنوان کنم، همیشه نقدی که به تتر می‌شود غیرمتمرکز بودن آن است و این بدین معنی است که این استیبل کوین توسط ارگان مرکزی هدایت و نظارت می‌شود. وقتی به دقت در کد‌های قرارداد هوشمند این استیبل کوین نگاهی می‌اندازیم (به علت تخصصی بودن موضوع ترجیح داده شد این مسئله به صورت خیلی ساده عنوان گردد) متوجه می‌شویم خط اول بدنه این تابع نشان می‌دهد که کاربرانی که در لیست سیاه قرار دارند امکان اجرای این تابع را ندارند، به عبارت دیگر نمی‌توانند تتر‌های خود را به والت دیگری انتقال دهند و تترهای آن‌ها بلوکه شده است.

هرچند کمپانی تتر مدعی است برای جلوگیری از پولشویی و بلوکه کردن موجودی افراد تحت تعقیب قانونی از این قابلیت استفاده می‌کند این موضوع دقیقا در تناقض با غیرمتمرکز بودن این ارز است و از لحاظ فنی یک کنترل‌کننده مرکزی به نام کمپانی تتر می‌تواند ارزهای کاربرانش را بلوکه کند.

تفاوت بیت کوین و اتریوم چیست؟ مقایسه دو ارز دیجیتال برتر بازار، BTC و ETH

بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) را می‌توان با اطمینان دو ارز دیجیتال محبوب بازار دانست که به رشد حوزه کریپتوکارنسی کمک زیادی کرده‌اند. بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که ایجاد شد و عده‌ای آن را طلای دیجیتال می‌نامند در حالی که اتریوم را می‌توان یک کامپیوتر غیرمتمرکز دانست. بین این دو دارایی شباهت‌ها و تفاوت‌هایی وجود دارد و ما در این مقاله قصد داریم تفاوت بیت کوین و اتریوم را برای شما روشن کنیم.

بیت کوین مانند طلا گرانبها و کمیاب است و از همین جهت هم آن را طلای دیجیتال می‌نامند؛ با این حال برتری بیتکوین نسبت به طلا این است که عرضه این ارز دیجیتال محدود است و در نهایت قرار است 21 میلیون واحد BTC عرضه شود. همچنین بیت کوین را می‌توان به راحتی در یک ولت ارز دیجیتال ذخیره کرد. اتریوم نیز به عنوان یک رایانه غیرمتمرکز برای جهان در نظر گرفته می‌شود زیرا از این شبکه بلاکچینی برای اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) استفاده می‌شود.

به صورت کلی بیت کوین و اتریوم از برخی لحاظ دو ارز دیجیتال برتر بازار کریپتوکارنسی‌ها هستند. برخی از این معیارها شامل ارزش بازار یا مارکت کپ، آدرس‌های کیف پول منحصر به فرد و حجم معاملات در صرافی‌های ارزهای دیجیتال هستند.

بیت کوین و اتر، هر دو دارایی‌هایی هستند که بر روی یک دفتر کل توزیع شده عمومی به نام بلاک چین قرار دارند و می‌توانند در کیف پول‌های ارز دیجیتال ذخیره شوند.
هر دو ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند، به این معنی که توسط بانک‌های مرکزی یا سایر مقامات صادر یا قانون گذاری نمی‌شوند. در عوض امنیت تراکنش این دو ارز دیجیتال توسط ماینرهای شبکه تامین می‌شود.

با این حال بین این دو دارایی دیجیتال تفاوت‌های مهمی نیز وجود دارد که در این مقاله قصد داریم به تفاوت بیت کوین و اتریوم بپردازیم. بیتکوین و اتر می‌توانند مکمل یکدیگر باشند زیرا اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند. بیت کوین ممکن است به عنوان ذخیره ارزش مورد استفاده قرار گیرد، در حالی که از اتر برای تعامل با برنامه‌های ساخته شده بر روی بلاک چین اتریوم استفاده می‌شود. یک هولدر ارز دیجیتال ممکن است بیت کوین را در سبد دارایی خود برای ذخیره ارزش و به عنوان یک پناهگاه امن برای محافظت از دارایی در برابر تورم ذخیره کند و از اتر برای دسترسی به خدمات مالی غیر متمرکز یا دیفای (DeFi) استفاده کند.

بیت کوین (BTC) چیست؟

بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که راه اندازی شد و مستقل از هر مرجع مرکزی مانند بانک کار می‌کرد. اولین بلاک تولید شده در بلاک چین این ارز دیجیتال که به آن بلاک جنسیس (genesis block) هم گفته می‌شود در ژانویه سال 2009 توسط خالق این رمزارز با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو استخراج شد. از آن زمان، پذیرش بیت کوین به طور پیوسته در طول زمان در حال افزایش بوده است. بیت کوین به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا (P2P) ایجاد شد، به این معنی که تراکنش‌های آن را می‌توان بدون نیاز به دخالت هیچ نهاد مرکزی انجام داد.

این ارز دیجیتال به کاربران این اجازه را می‌دهد تا خارج از کنترل دولت‌ها، بانک‌ها و موسسات مالی دارایی خود را مدیریت کنند و تراکنش‌های آن به شبکه غیرمتمرکز بلاک چین متکی است. در فرآیند استخراج بیت کوین از مکانیزم اجماع اثبات کار (Pow) استفاده می‌شود. در این مکانیزم ماینرهای بیت کوین برای حل کردن یک معادله ریاضی با یکدیگر رقابت میکنند و فردی که معادله را حل کند بلاک جدید را به شبکه اضافه می‌کند و پاداش 6/25 بیتکوین را دریافت می‌کند.

همان طور که می‌دانید بلاک چین بیت کوین به صورت عمومی در دسترس است و تاریخچه همه تراکنش‌ها روی آن ثبت می‌شود. همه‌ی بلاک‌ها در بلاک چین به یکدیگر متصل هستند و کوچک‌ترین دستکاری در اطلاعات یک بلاک باعث تغییر در کل شبکه می‌شود.

فرآیند استخراج بیت کوین و مکانیزم اجماع در واقع امنیت شبکه را تضمین می‌کند و بلاک چین را از عوامل مخربی مانند دوبار خرج کردن یا دابل اسپندینگ در امان نگه می‌دارند. رفته رفته و با افزایش قیمت بیت کوین این دارایی به عنوان ذخیره ارزش بیشتر مورد توجه قرار گرفت و روز به روز موسسات بیشتری به سرمایه گذاری در این ارز دیجیتال روی آوردند.

اتریوم (ETH) چیست؟

در حالی که بیت‌کوین از فناوری بلاک چین برای انجام تراکنش‌های مالی استفاده می‌کند، اتریوم با استفاده از بلاک چین برای ایجاد یک کامپیوتر غیرمتمرکز، یک گام فراتر رفته است. اتریوم یک شبکه بلاک چینی منبع باز و غیرمتمرکز است که ارز دیجیتال اختصاصی آن، اتر (ETH) نام دارد. ارز دیجیتال اتر برای انجام تراکنش‌ها و تعامل با برنامه های کاربردی در شبکه بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرد. وایت پیپر اتریوم در سال 2013 توسط یکی از بنیانگذاران آن، ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، منتشر شد و در این سند جزئیات استفاده از قراردادهای هوشمند شرح داده شد.

قراردادهای هوشمند امکان ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز یا DApps را فراهم می‌کنند و برنامه‌هایی هستند که بدون وجود یک نهاد مرکزی می‌توانند کار کنند.

شبکه اتریوم در جولای 2015، به عنوان یکی از جاه طلبانه ترین پروژه‌ها در فضای کریپتوکارنسی با هدف تمرکززدایی اینترنت راه اندازی شد. اتریوم مانند بیت کوین یک پلتفرم غیرمتمرکز است که برای تامین امنیت شبکه و بررسی تراکنش‌ها، از مکانیزم اجماع اثبات کار PoW استفاده می‌کند.

اتریوم دارای زبان برنامه نویسی خاص خود به نام Solidity است که برای برنامه ریزی قراردادهای هوشمند برای اجرا بر روی بلاک چین استفاده می‌شود. یکی از مهم‌ترین کاربردهای اتریوم، استفاده از آن برای اجرای قراردادهای هوشمند است. نوآوری‌های شبکه اتریوم همچنان در حال افزایش است.

از مزایای اتریوم برای این حوزه می‌توان پیدایش امور مالی غیر متمرکز یا دیفای، توکن های غیرقابل تعویض یا NFT ها و قراردادهای هوشمند را نام برد. کاربران هزینه انجام این فرآیندها و استفاده از امکانات اتریوم، مانند ایجاد قراردادهای هوشمند، استفاده از DApps، پرداخت تراکنش‌ها و استفاده از دیفای را باید با اتر پرداخت کنند.

تفاوت بیت کوین و اتریوم چیست؟

در حالی که شبکه بیت کوین و اتریوم هر دو مبتنی بر تکنولوژی دفتر کل توزیع شده یا DLT است، این دو دارایی دیجیتال از نظر مشخصات فنی بسیار متفاوت هستند. برای مثال بیت کوین به عنوان طلای دیجیتالی و برای ذخیره ارزش عمل می‌کند در مقابل نیز از اتر برای پرداخت هزینه‌ها در شبکه اتریوم و برنامه‌های کاربردی استفاده می‌شود.

همچنین بیت کوین از شبکه Omni layer استفاده می‌کند؛ Omni layer پروتکلی است که امکان انجام معاملات به کمک توکن در بلاک چین بیت کوین و سایر ارز های دیجیتال را فراهم می‌کند. کاربران به کمک شبکه omni layer می‌توانند بر روی شبکه بیت کوین، ارز بفرستند و به انجام معاملات خود بپردازند. از طرفی نیز توکن‌های اتریوم طبق استانداردهای مختلفی صادر می‌شوند که محبوب‌ترین آنها ERC-20 (مخفف: Ethereum Request for Comment) است.

استاندارد ERC-20 لیستی از قوانینی است که روی یک توکن باید پیاده سازی شوند تا آن ارز دیجیتال بتواند روی بلاک چین اتریوم راه اندازی شود. در واقع ERC20 مجموعه‌ای از قواعد و مقرراتی است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا یک قرارداد هوشمند را به همراه توکن‌هایش بر بستر شبکه اتریوم بسازند.

از دیگر مواردی که می‌توان در لیست تفاوت بیت کوین و اتریوم نام برد، زمان اضافه شدن بلاک‌های جدید یا سرعت استخراج بیت کوین و اتر است که زمان تایید تراکنش‌ها را تعیین می‌کند. بلاک ها در شبکه بیت کوین به طور متوسط ​​هر 10 دقیقه یک بار تولید می‌شوند، در حالی که ای فرآیند در شبکه اتریوم حدود 15 ثانیه طول می‌کشد.

شاید مهم‌ترین مورد درباره تفاوت بیت کوین و اتریوم این باشد که اتریوم در حال فاصله گرفتن از مکانیزم اثبات کار و روی آوردن به مکاینزم اثبات سهام است. اثبات سهام روشی برای حفظ امنیت شبکه‌های بلاک چینی و جایگزین اثبات کار است. در این مکانیزم افرادی که قصد دارند در فرآیند تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید شرکت کنند، باید ارز دیجیتال اصلی آن شبکه را بخرند و در شبکه به عنوان وثیقه قرار دهند. سپس اعتبار سنج‌ها با توجه به میزان دارایی قفل شده و مدت زمان قفل‌ماندن دارایی‌ها، از شبکه پاداش می‌گیرند. یکی از مزیت‌هایت مکانیزم POS این است که بر خلاف POW مستلزم استفاده از نیروی برق زیادی نیست و از این جهت آسیب کمتری به طبیعت وارد می‌کند. ارزهای دیجیتالی که از مکانیزم POS استفاده می‌کنند را ارز دیجیتال سازگار با طبیعت یا سبز می‌نامند و آدا، رمزارز اختصاصی شبکه کاردانو را می‌توان جز ارزهای دیجیتال سبز دانست.

سخن پایانی

با وجود تمام تفاوت‌هایی که ذکر شد، اتر و بیت کوین از بسیاری جهات شبیه به هم هستند: هر دو ارزهای دیجیتالی هستند که از طریق صرافی های آنلاین معامله می‌شوند و از آنجا که توسط هیچ نهاد مرکزی کنترل نمی‌شوند، غیر متمرکز هستند. با این حال مهم‌ترین تفاوت بیت کوین و اتریوم شاید اهداف کلی آنها باشد. در حالی که بیت کوین به‌عنوان جایگزینی برای ارزهای فیات ایجاد شد و به عنوان ابزاری برای ذخیره ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرد، اتریوم به عنوان پلتفرمی برای تسهیل قراردادهای هوشمند و انجام امکاناتی مانند امور مالی غیرمتمرکز عمل می‌کند.

ارز فیات Fiat چیست؟

ارز فیات(Fiat) یا پول فیات به عنوان پول قانونی شناخته می شود که ارزشش را از دولتی که آن را صادر کرده است می گیرد. پول فیات شامل پول کاغذی و سکه بوده و ارزش ان همانطور که گفته شد توسط دولتی که آن را چاپ می کند مشخص می شود. واژه فیات از یک واژه لاتین به همین نام گرفته شده است. کشورهای جهان از پول فیات به جای مبادلات پایاپای و کالای فیزیکی برای ارائه خدمات خرید کالا، سرمایه گذاری و سپرده گذاری استفاده می نمایند. ارز فیات را می توان جایگزین مناسبی برای استاندارد طلا و پول کالایی در نظر گرفت.

درواقع fiat یک ارز دولتی است که توسط کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نشده، بلکه ارزشش از طریق رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده، نشأت می گیرد. اکثر ارزهای کاغذی مدرن ارزهای فیات هستند، از جمله دلار آمریکا، یورو، پوند و دیگر ارزهای مهم جهانی. ارز فیات به بانک های مرکزی کشورها امکان کنترل بیشتری بر اقتصادشان می‌دهد، زیرا آن ها می توانند مقدار چاپ پول را کنترل کنند. ارزهای فیات فقط دارای ارزش هستند و دولت این ارزش را حفظ می کند. هیچ ابزاری برای تأمین پول به خودی خود وجود ندارد.

یکی از مخاطرات اصلی که پول های کاغذی مانند دلار دارند این است که کشورها در چاپ و عرضه آن ها زیاده روی کرده و باعث ایجاد تورم در اقتصاد شوند.

منشأ پیدایش پول فیات

انسان ها قبل از آن که سیستم اقتصاد به صورت امروزی و به طور پیچیده ای شکل گرفته باشد، در ابتدا چیزی به عنوان پول نداشتند. برای تبادل بین یکدیگر از کالا استفاده کرده و کالایی را با کالای دیگر بدون در تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ نظر گرفتن ارزش کالا و تنها براساس نیازشان، مبادله می کردند. به این سیستم مبادله کالا با کالا یا پایاپای گفته می شد. با گذشت زمان و آزمون و خطای سیستم های مختلف مبادله، انسان ها به سیستم سکه طلا و نقره روی آوردند. اولین نمونه سکه ضرب شده در تاریخ ۶۴۰ پیش از میلاد در آناتولی غربی ضرب و مورد استفاده قرار گرفت. با گذشت زمان مردم به مبادله با سکه های طلا و نقره اعتماد کرده و از آن برای داد و ستد استفاده کردند.

اما سابقه اولین چاپ پول فیات به کشور چین باز می گردد که در آن زمان قابل تبدیل به واحدهای پولی دیگر از جمله نقره، طلا و ابریشم بود. در قرن ۱۳ سیستم ارز فیات توسط امپراطوری مغول راه اندازی شد، سیستم پول فیات در قرن ۱۷ وارد قاره اروپا شده و در کشورهای دیگری همچون هلند و سوئد مورد استفاده قرار گرفت. اما از آنجا که سیستم فیات در کشور سوئد با شکست مواجه شد، استاندارد نقره را جایگزین آن کردند. کم کم سیستم ارز فیات به فرانسه نو و همچنین مستعمرات آمریکای شمالی رسید و از این سیستم ارزی برای مبادلات و انتقال دارایی در معاملات استفاده شد. ایالات متحده آمریکا که در ابتدای قرن بیستم مجددا سیستم کالایی را جایگزین پول فیات کرده بود و از سال ۱۹۳۳ به بعد مبادله طلا با پول های کاغذی را متوقف کرده بود، نهایتا در سال ۱۹۷۲ میلادی، (همزمان با ریاست جمهوری ریچارد نیکسون)، با کنارگذاشتن استاندارد طلا از پول فیات برای سیستم پولی خود استفاده کرد.

آنچه که باعث اهمیت ارزهای فیات در جهان شد این بود که دولت ها و بانک های مرکزی به واسطه این ارزها سعی کردند اقتصاد خود را از بدترین اثرات طبیعی توسعه و رکودهای چرخه تجاری محافظت کنند.

تفاوت پول کالایی با پول فیات در ارزش ذاتی آن هاست. پول کالایی دارای ارزش ذاتی بوده و ارزش ذاتی خود را از موادی که از آن ساخته شده است، مانند سکه های طلا و نقره می گیرد. در مقابل پول Fiat فاقد ارزش ذاتی است. ارزش پول فیات از وعده دولت صادرکننده اش نشات می گیرد.

دلیل شکل گیری ارز فیات بدون پشتوانه چه بود؟

با اینکه سیستم استاندارد طلا توانسته بود بسیاری از مشکلات معاملات تجاری را حل کند و از سوی دیگر هر کسی نیز می توانست به راحتی پول های خود را به طلا تبدیل کند و تجار و بازرگانان از آن برای مبادلات بین المللی استفاده می کردند و با تمام مزیت های دیگر سیستم استاندارد طلا، این سیستم نتوانست ماندگاری خود را حفظ کند. آنچه که به عنوان دلایل عدم ماندگاری سیتم استاندارد طلا عنوان می شود، عبارتند از:

• معدن های جدید طلا به شدت کمیاب شدند.
• مردم طلاهای خود را احتکار کردند و به کمبود آن دامن زدند.
• نرخ طلا که در ابتدا به صورت نرخ ثابتی تعریف شده بود اجرا نشد و به این دلیل نرخ طلا به صورت محاسبه ای باقی ماند.
• با شروع جنگ جهانی ذخایر مالی کشورها با کمبود مواجه شد.

در کنار این عوامل از آنجا که کار با این سیستم نیز به مرور سخت شد، سیستم استاندارد طلا در دهه ۸۰ میلادی از بین رفته و پول های بدون پشتوانه جایگزین آن شد.

مزایای استفاده از پول فیات چیست؟

1. مقرون به صرفه بودن و نیاز به هزینه کمتر برای تولید پول فیات
2. کمبود و نبود ذخایر طلا روی آن اثر ندارد
3. انعطاف پذیری پول فیات در بحران های اقتصادی
4. در اختیار قراردادن قدرت زیاد به دولت ها و بانک های مرکزی در ارزهای فیات با اقتصاد قوی
5. پول فیات اگر بتواند نقش های مورد نیاز اقتصاد یک کشور (یعنی نقش ذخیره ارزش، ارائه حساب عددی و تسهیل مبادله)، را در واحد پولی خود ذخیره کند، می تواند به عنوان یک ارز خوب عمل کند.
6. از پول فیات می توان در مبادلات بین المللی استفاده کرد. چراکه تبدیل به واحد پول تجاری شده است.
7. عرضه پول فیات توسط بانک های مرکزی و دولت ها کنترل می شود (برعکس رمزارزها)و دلیل آن هم این است که پول فیات مانند طلا یک منبع کمیاب یا ثابت نیست. این کنترل عرضه به دولت ها امکان می دهد تا قدرت مدیریت متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را داشته باشند.

معایب استفاده از پول فیات چیست؟

1. تورم: تورم همزمان با تولد پول فیات با آن همراه شد. به همین دلیل تورم موجب شد که آمار افراد فقیر در جامعه افزایش یابد. چرا که تورم به افرادی که حقوق ثابت دارند، ضرر زده و موجب کاهش قدرت خرید آنها می شود.
2. افزایش بیش از حد نقدینگی: زمانی که حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد، اعتبار پول های بدون پشتوانه ضرر می کند. چرا که با افزایش نقدینگی، تقاضا نیز افزایش می یابد و اگرعرضه مناسبی برای تأمین این تقاضاها نباشد، تورم افزایش می یابد.
3. از بین رفتن دولت ها: با از بین رفتن دولت ها، پول های بدون پشتوانه در خطر هستند. چون دولت ها هستند که به اعتبار و ارزش پول های بدون پشتوانه کمک می کند. پس اگر دولتی در میان نباشد، ارزش پول ملی از بین خواهد رفت.
4. ایجاد حباب در پول فیات: با توجه به عرضه نامحدود آن توسط دولت ها، فرصت های بیشتری برای ایجاد حباب با پول فیات وجود دارد.
5. وابسته بودن ارزش ارز فیات به سیاست: ارزش پول فیات بستگی به سیاست های مالی و مقررات دولتی توسط دولت صادرکننده اش دارد. سیاست پولی غیرمسئولانه می تواند منجر به تورم، حتی تورم بیش از حد یک ارز فیات شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می کنند؟

دلیل استفاده اقتصادهای مدرن از fiat انعطاف پذیری و ارائه قدرت مدیریت به دولتمردان کشورهاست که به واسطه این انعطاف پذیری می توانند ارزهای خود را مدیریت کرده، سیاست های پولی را تعیین کرده و بازارهای جهانی باثباتی را ایجاد نمایند.همچنین امکان بانکداری جزء به جزء وجود دارد. به این معنا که به بانک های تجاری اجازه می دهد مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای وام گیرندگان چند برابر کنند.

چه جایگزینی برای ارز فیات وجود دارد؟

امروزه تقریبا همه کشورها دارای پول قانونی (ارز فیات) هستند. با وجود اینکه شما می توانید طلا و سکه بخرید و بفروشید، اما این سکه ها به ندرت برای خریدهای روزمره استفاده می شوند و بیشتر به عنوان یک دارایی که قابلیت ذخیره سازی دارد استفاده می شوند.

حتی رمزارزهای مانند بیتکوین در دهه گذشته به عنوان چالشی برای ماهیت تورمی ارزهای فیات ظاهر شده و مورد علاقه و پذیرش قرار گرفته و از اقبال خوبی هم برخوردار بودند، نیز معنای سنتی پول و ارز فیات را ندارند.

ارز فیات و رمزارز با یکدیگر چه ارتباطی دارند؟

هر دو رمزارز و فیات، هیچ گونه پشتوانه فیزیکی مانند طلا ندارند. کنترل این ارز توسط دولت صادرکننده اش انجام می شود، در صورتی که رمزارز ماهیت دارد.

از جمله تفاوت های موجود بین این دو ارز، نحوه تولید پول های جدید در هر یک از این دو سیستم است. به عنوان مثال بیتکوین یا اتریوم نمونه هایی از رمزارزها هستند که در مقایسه با پول فیات که هیچ گونه محدودیتی ندارد، تولید و عرضه محدودی در سکه دارد.

تراکنش در رمزارزها برگشت ناپذیر بوده، در صورتی که در ارزهای فیات این‌ چنین نیست.

از دیگر تفاوت های ارز فیات با رمزارز این است که سیستم ارز فیات قابلیت مبادلات ارزی بزرگتر با نوسان کمتری را دارد. در صورتی که در بازار رمزارز این شرایط کاملاً برعکس است. این بازار بسیار پر نوسان است.

نتیجه گیری

سابقه پول فیات به قرن ها قبل باز میگردد. کشور چین اولین کشوری بود که پول فیات را چاپ و از آن برای مبادلات استفاده کرد. سیستم پول فیات در کنار تمام مزایایی که برای اقتصاد جوامع ایجاد کرد، از جمله مقرون به صرفه بودن و هزینه تولید پایین، اما دارای معایبی نیز هست که مهمترین آن تورم است. ارز فیات با رمزارز تفاوت های بسیاری دارد. از جمله اینکه ماهیت رمزارزها غیرمتمرکز بوده و توسط هیچ نهاد ثالث و یا دولتی کنترل نمی شوند.

ارز دیجیتال بانک مرکزی چیست؟

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) با ارزهایی که شما با آن‌ها آشنایی دارید تفاوت زیادی دارند.

به گزارش تجارت‌نیوز، ارز دیجیتال بانک مرکزی نسخه‌های دیجیتال ارزهای فیات هستند و توسط بانک مرکزی به عنوان گونه‌ای از روش پرداخت صادر می‌شوند.

چرا بانک مرکزی مسئول انتشار ارز دیجیتال است؟

بانک مرکزی نهادی‌ست که بر ایجاد و توزیع پول نظارت دارد. مسئول سیاست‌های پولی کشور است و بر بانک‌های عضو نظارت دارد.

بانک مرکزی می‌تواند از طریق ابزارهایی تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ مانند کاهش یا افزایش عرضه پول بر سیاست‌های پولی کشور تاثیرگذار باشد و ذخایر ارزی کشور را نگهداری می‌کند.

فدرال رزرو معروف‌ترین بانک مرکزی دنیاست و بعد از آن بانک مرکزی اروپا و بعد بانک خلق چین قرار دارند.

این کشورها اقتصاد بزرگی دارند و اقدامات بانک‌های مرکزی این کشور می‌تواند بر سیاست پولی دنیا تاثیرگذار باشد.

با وجود تمام این تفاوت رمزارز و پول فیات در چیست؟ تعاریف، ارز دیجیتال ملی که روشی از پرداخت است باید توسط چه نهادی منتشر شود؟

ارز فیات چیست؟

پول فیات واحد پول قانونی است که توسط بانک مرکزی منتشر و حمایت می‌شود. پول فیات می‌تواند به شکل اسکناس و یا پول الکترونیکی باشد (اعتبار بانکی).

مهم‌ترین اهرم بانک مرکزی سیاست‌ عرضه پول است و به بانک مرکزی اجازه می‌دهد نقدینگی و نرخ بهره را کنترل کند.

ارز دیجیتال بانک مرکزی چیست؟

ارزهای دیجیتال بانک‌ مرکزی با ارزهای دیجیتالی که ما می‌شناسیم تفاوت دارند.

این ارزها کاملا در مدار سیستم مالی سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرند و تحت پشتوانه ارز فیات یا طلا باقی می‌مانند. این ارزها بر خلاف ماهیت ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز تحت کنترل دولت‌ها قرار دارند.

یک اکانت توئیتری در رابطه با ارز دیجیتال بانک مرکزی نوشته بود: آن‌ها توسط دولت‌ها اداره می‌شود چیزی که در هیچ کدام از ارزهای دیجیتال دیگر نمی‌بینید.

ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت‌کوین انتقادی به سیستم پولی انحصاری هستند. بانک‌های مرکزی سیستم پولی را در اختیار دارند و برای حفظ این سیستم هم تلاش می‌کنند.

هدف رمزارزها این است که یک سیستم مالی جدید ایجاد کنند و به نظر می‌رسد با سرعت فراگیر شدن این بازار تغییر سیستم مالی اجتناب نا‌پذیر است.

در اوایل سال ۲۰۱۹ بانک تسویه بین‌الملل (سازمانی سوئیسی متشکل از ۶۰ بانک مرکزی جهان) تحقیقی منتشر کرد که نشان می‌دهد اکثر قابل توجهی از بانک‌های مرکزی جهان در حال تحقیق در مورد توسعه ارزهای دیجیتال هستند.

همه ارزهای بانک مرکزی شبیه هم هستند؟

دو دسته ارز دیجیتال بانک مرکزی وجود دارد.

مورد اول یک نوع راه پرداخت برای پرداخت‌های بین بانکی و تسویه اوراق بهادار است.

دومی ارز دیجیتال بانک مرکزی برای استفاده عموم مردم است. ارز دیجیتال بانک مرکزی که توسط عموم مردم استفاده می‌شود می‌تواند سیستم پرداخت دنیا را تغییر دهد.

نمی‌توان به طور ‌دقیق پیش‌بینی کرد که ارز دیجیتال بانک مرکزی کشورها چه ویژگی‌هایی دارد.

بزرگ‌ترین ارزهای دیجیتال بانک مرکزی

با افزایش ارزش بازار رمزارزها دولت‌ها و نهادهای نظارتی بازار رمزارزها را بیشتر از گذشته تحت نظارت می‌گیرند.

این روزها دو اقتصاد بزرگ جهان یعنی چین و آمریکا در حال تحقیق بر روی ارزهای دیجتال هستند و حتی چین یوان دیجیتال را به صورت آزمایشی عرضه کرده است.

چین از سال ۲۰۱۴ در حال توسعه ارز دیجیتال ملی خود است. یوان دیجیتال یک پروژه بلاکچین غیرمتمرکز نیست بلکه یک پایگاه داده متمرکز است که تمام تراکنش‌های شبکه را ثبت و ردیابی می‌کند.

چین نسخه آزمایشی یوان دیجیتال را قبلا آزمایش کرده گفته این ارز توسط اسکناس یوان پشتیبانی می‌شود.

همه انتظار دارند یوان دیجیتال اولین ارز دیجیتال بانک مرکزی در دنیا باشد که به طور کامل شروع به کار می‌کند.

جروم پاول، رئیس فدرال رزرو اعلام کرد که آمریکا در حال توسعه ارز دیجیتال خود است و احتمالا به زودی ساختار این ارز را منتشر خواهد کرد.

آمریکا گفته به جای پیشتاز بودن بر درست بودن پروزه ارز دیجیتال خود تمرکز کردیم.

فدرال رزرو بوستون این پروژه را رهبری می‌کند و با بانک تسویه جهانی در ارتباط است.