تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟

کیف پول بهتر است یا صرافی و چه تفاوتی دارند؟

سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال به خصوص برای مبتدیان بسیار پیچیده است. یکی از مهم‌ترین گام‌هایی که قبل از خرید ارز دیجیتال باید برداید، آشنایی کامل با مفاهیم و اصطلاحات رمزارزها است. به دلیل شباهت بسیاری از مفاهیم با یکدیگر، بسیاری از افراد دچار اشتباه شده و امنیت دارایی خود را به خطر می‌اندازند. یکی از رایج‌ترین اشتباهات بین سرمایه گذاران ارزهای دیجیتال، یکی گرفتن صرافی با کیف پول ارز دیجیتال است. به همین دلیل در این مطلب قصد داریم به این سوال پاسخ دهیم که کیف پول بهتر است یا صرافی؟ تفاوت‌های آن دو چیست و در نهایت بهترین مکان برای ذخیره ارز دیجیتال کجاست؟ همراه ما باشید.

اگر قصد دارید تا ارزهای خود را در حساب صرافی نگه دارید، بهترین کار این است که از خدمات یک صرافی مطمئن استفاده کنید. صرافی ارزپایا یکی از قدیمی‌ترین و امن‌ترین صرافی‌های ایرانی است که می‌توانید با خیال راحت ارزهای خود را در آن نگهداری کنید. همچنین اگر قصد انتقال ارزها به کیف پول خود را دارید، تراکنش‌های برداشت ارزی در صرافی ارزپایا در کمترین زمان ممکن تایید می‌شود و به کیف پول شما واریز می‌شود. برای ثبت نام در صرافی ارزپایا می‌توانید از طریق این لینک اقدام کنید.

کیف پول چیست؟

کیف پول رمزنگاری یا Crypto Wallet به برنامه‌ای گفته می‌شود که به سرمایه گذار اجازه می‌دهد ارز دیجیتال خود را با استفاده از پروتکل های رمزنگاری ذخیره کنند. در حال حاضر کیف پول‌ها را به دو دسته کلی کیف پول سرد و گرم تقسیم می‌شوند. کیف پول‌های گرم، والت‌هایی است که به صورت آنلاین مورد استفاده قرار می‌گیرند و همواره آنلاین هستند. در حالی که کیف پول‌های سرد، به والت‌هایی گفته می‌شود که به صورت آفلاین مورد استفاده قرار می‌گیرند و امنیت بیشتری دارند. به همین دلیل اکثر مردم استفاده از کیف پول‌های سرد را ترجیح می‌دهند زیرا از هک و سایر خطرات امنیتی بیشتر در امان هستند.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با بهترین و امن‌ترین کیف پول‌های ارز دیجیتال و آشنایی با مزایا و معایب هر کدام، می‌توانید مقاله بهترین کیف پول ارز دیجیتال را مطالعه کنید.

مزایای نگهداری ارز دیجیتال در کیف پول

• سطح امنیت بالا
• سهولت دسترسی و کاربری
• امکان ذخیره سازی رمزارز برای طولانی مدت
• دسترسی به رمزارزها در هر زمان

کیف پول صرافی چیست؟

صرافی ارز دیجیتال یا Crypto Exchange به وب‌سایت یا سرویسی گفته می‌شود که از طریق آن می‌توان ارز دیجیتال را فروخت، خرید یا ارز فیات را به ارز دیجیتال تبدیل کرد و بالعکس. نرخ خرید و فروش ارز دیجیتال در صرافی‌ها مشابه با بورس اوراق بهادار در نوسان است. تمامی صرافی‌ها، دارای کیف پول اختصاصی خود هستند که روی هاست وب‌سایت میزبانی و اجرا می‌شوند. به همین دلیل برای استفاده از کیف پول صرافی، قبل از هر چیز باید برای ایجاد حساب کاربری در صرافی مورد نظر اقدام کنید.

به طور کلی روش‌های زیادی برای خرید رمزارز وجود دارد؛ اما بسیاری از مردم خرید رمز ارز از صرافی‌های ارزهای دیجیتال را ترجیح می‌دهند. پس از خرید، ارز دیجیتال به طور خودکار در کیف پول میزبانی شده توسط صرافی شما ذخیره می‌شود. لازم به ذکر است که تمام کیف پول‌های صرافی، از نوع والت کاستدی هستند، به این معنی که صرافی کنترل کلیدهای خصوصی شما را در اختیار دارد.

مزایای استفاده از کیف پول صرافی

صرافی امکان دسترسی آسان به تمام اطلاعات حساب‌های ارزهای دیجیتال را فراهم می‌کند. جزئیاتی مانند موجودی، اطلاعات خرید اتریوم و سایر رمزارزها را در اختیار کاربر قرار تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ می‌دهد. از نظر بسیاری از افراد، صرافی‌های دیجیتال مشابه با بانک‌های سنتی هستند و تنها چالش مطرح در خصوص آنها، امنیت صرافی است. درصورتی که ارزهای خود را در صرافی نگهداری کنید، نیازی نیست نگران گم شدن کلیدهای خصوصی‌تان باشید چرا که صرافی مسئولیت نگهداری از ارزهای شما را برعهده گرفته است. همچنین صرافی‌ها، تحت نظر قوانین مالی اداره شده و می‌توانند در صورت فوت صاحب حساب، دارایی او را به وراث بدهند.

بایننس کیف پول است یا صرافی؟

بایننس یک صرافی است و امکان خرید بیش از ۵۰۰ ارز دیجیتال از جمله خرید بیت کوین و اتریوم را برای کاربران فراهم کرده است. این صرافی با ارائه یک کیف پول منحصر به خود، امکان ذخیره دارایی را در صرافی برای کاربران خود فراهم کرده است.

تفاوت کیف پول شخصی و صرافی

تفاوت اصلی بین کیف پول کریپتو و صرافی در این است که هدف اصلی کیف پول حفظ دارایی‌های دیجیتال شما است، در حالی که کیف پول صرافی برای تسهیل ترید رمزارزها ارائه می‌شود. صرافی‌ها برای خرید دوج کوین و سایر ارزهای دیجیتال وجود دارند، بنابراین ذخیره رمزارز در آن برای مدت کوتاهی احتمالا گزینه مناسبی خواهد بود. با این حال، شدیدا توصیه می‌شود که در نهایت دارایی را به کیف پولی منتقل کنید که در آن خودتان مسئولیت امنیت، بک اپ گرفتن و مدیریت دارایی را بر عهده دارید. اینجاست که اهمیت دانستن تفاوت بین کیف پول شخصی و صرافی مفید است.

پیشنهاد مطالعه: پیشنهاد می‌کنیم که برای جلوگیری از هک شدن کیف پول ارز دیجیتال، مقاله روش های هک کیف پول ارز دیجیتال را مطالعه کنید.

تفاوت در کنترل و مدیریت دارایی

در حالی که امکان ذخیره ارزهای دیجیتال در کیف پول‌ها و صرافی‌ها وجود دارد، یکی از تفاوت‌های عمده بین این دو در کنترل دارایی شما نهفته است. در صورتی که کیف پول‌های رمزگذاری شده را برای ذخیره دارایی انتخاب کنید، کنترل کاملی در خصوص نحوه استفاده و انتقال دارایی را خواهید داشت. درواقع شما تصمیم می‌گیرید که چه زمانی و به کجا رمزارزها را منتقل کنید و تمام رمزهای عبور لازم و کلیدهای خصوصی را نگه دارید.

این در حالی است که بعد از خرید سولانا و سایر ارزهای دیجیتال، اگر آنها را در کیف پول صرافی نگهداری کنید، کنترل بخشی از کیف پولتان را به صرافی واگذار کرده‌اید. برای درک بهتر تفاوت کیف پول و صرافی، بهتر است نگاهی به نحوه نگهداری ارز فیات داشته باشید. درواقع زمانی که شما ارز فیات خود را در کیف پول فیزیکی خود نگه می‌دارید، خودتان انتخاب می‌کنید که چه زمانی و چه مقدار خرج کنید. با این حال، اگر پول نقد را در یک حساب پس‌انداز ذخیره کنید، بخشی از این کنترل کامل را از دست خواهید داد، زیرا ممکن است بانک محدودیت‌های خاصی را برای عادت‌های خرج کردن شما تعیین کند. هنگام تعیین محل نگهداری ارز دیجیتال خود، باید به آنچه قصد دارید با آن انجام دهید توجه کنید.

مسئولیت امنیت دارایی

اگر در زمینه ارز دیجیتال تازه کار و مشغول یادگیری هستید که بهترین روش برای سرمایه گذاری در ارز دیجیتال چیست، بهتر است بخشی از سرمایه خود را در کیف پول صرافی نگه دارید. در این صورت شما روی ترید رمزارزها و فرایند انتقال دارایی‌ها، به سادگی کنترل خواهید داشت. در واقع، صرافی‌های بزرگی مانند بایننس و کوین‌بیس، فضای ذخیره‌سازی شما را به طور اتوماتیک ایجاد می‌کنند. اما هنگام استفاده از کیف پول‌های ارزهای دیجیتال، حتی بهترین‌هایی مانند Ledger Nano X و CoolWallet S، شما تنها مسئول امنیت وجوه خود هستید.

کلیدهای خصوصی تا حد زیادی مهم‌ترین جزء کیف پول ارزهای دیجیتال هستند؛ بنابراین برای جلوگیری از دسترسی دیگران به دارایی خود باید آن را ایمن نگهدارید. در عین حال، با استفاده از کیف پول‌های صرافی، کلید خصوصی در پلتفرم نگهداری می‌شود و اگر رمز عبور خود را فراموش کردید، روش‌های مختلفی برای بازیابی آسان حسابتان وجود دارد.

نگهداری ارز دیجیتال در حساب صرافی

نگهداری ارز دیجیتال در حساب صرافی برای کسانی که قصد دارند ارزهای خود را هولد کنند، توصیه نمی‌شود. اگر قصد دارید ارزهای خود را برای مدت زمان طولانی نگهداری کنید، پیشنهاد می‌کنیم که آنها را در کیف پول شخصی خود نگهداری کنید. در مقابل، افرادی که قصد دارند در این حوزه ترید کنند، انتقال مداوم ارزهای دیجتال به کیف پول کارمزد بسیار زیادی را برای آنها به همراه خواهد داشت. بهترین کار برای تریدرها، استفاده از کیف پول صرافی است.

چند توصیه مهم درباره کیف پول‌ صرافی ارز دیجیتال

• در صورتی که کیف پول‌های سرد مانند والت های سخت افزاری و کاغذی را برای ذخیره دارایی خود انتخاب کردید، همیشه آنها را در مکانی امن ذخیره کنید.
• برای هر کیف پولی که استفاده می‌کنید یک نسخه پشتیبان تهیه کنید. اگر رمز عبور خود را به خاطر نیاورید، دسترسی به دارایی خود را از دست خواهید داد.
• به کاربری کیف پول رمزگذاری شده یا کیف پول صرافی دقت کافی داشته باشید. باید به‌سادگی به قابلیت‌های مختلف، به‌خصوص ویژگی‌های امنیتی دسترسی داشته باشید.
• همیشه شرایط استفاده از خدمات سرویس‌های آنلاین و نرم‌افزاری را بررسی کنید. مطمئن شوید که کنترل چه چیزهایی را در اختیار سرویس مورداستفاده‌تان قرار می‌دهید.

بهترین مکان برای ذخیره ارز دیجیتال کجاست؟

بعد از آنچه که در خصوص تفاوت کیف پول و صرافی بیان کردیم، باید بگوییم که کیف پول‌های رمزنگاری شده برای ذخیره دارایی‌های دیجیتال نسبت به صرافی‌ها امن‌تر هستند. زیرا با ذخیره دارایی خود در صرافی، کنترل دارایی‌تان را تا اندازه‌ای به شخص ثالث می‌سپارید. در میان انواع کیف پول‌های رمزگذاری شده، کیف پول‌های سخت افزاری بهترین گزینه برای نگهداری دارایی در دراز مدت هستند. اما اگر قصد استفاده روزانه از دارایی خود را دارید، احتمالا کیف پول های نرم افزاری گزینه بهتری برای شما خواهند بود.

جمع بندی

تصمیم به ذخیره ارز دیجیتال در صرافی یا کیف پول، صرفا یک انتخاب شخصی است. با این حال، توجه داشته باشید که نگهداری از ارزها در کیف پول مسئولیت بیشتری دارد و در نقطه مقابل، نگهداری ارز در صرافی نیز خالی از ریسک نیست. مزیتی که با ذخیره ارز خود در یک صرافی به دست می‌آورید، تجربه کاربری راحت‌تر است، زیرا دیگر مسئولیت پشتیبان گیری یا نگهداری از کلیدهای خصوصی، شخصا به عهده شما نخواهد بود. این در حالی است که با ذخیره ارز دیجیتال در کیف پول رمزنگاری شده، مسئولیت امنیت دارایی‌تان تماما به عهده خودتان است؛ بنابراین شما باید به‌خوبی با نحوه نگهداری از عبارت بازیابی و بک آپ گرفتن از اطلاعات کیف پول، آشنایی داشته باشید.

سوالات متداول

تفاوت کیف پول صرافی و شخصی چیست؟

زمانی که شما ارزهای خود را در حساب صرافی نگهداری می‌کنید، در واقع کنترل بخشی از دارایی خود را به صرافی داده‌اید؛ اما با ذخیره ارزهای دیجیتال در کیف پول شخصی، شما به صورت کامل کنترل دارایی‌های خود را در دست دارید.

ذخیره در کیف پول صرافی برای چه کسانی مناسب است؟

افرادی که قصد ترید ارز دیجیتال دارند و نمی‌خواهند ارزهای خود را هولد کنند، بهتر است که از کیف پول صرافی برای نگهداری ارزهای خود استفاده کنند.

استفاده از کیف پول شخصی برای چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

افرادی که قصد دارند ارزهای خود را برای مدت طولانی نگهداری کنند، پیشنهاد می‌شود که از کیف پول‌های شخصی برای نگهداری ارز استفاده کنند.

بهترین صرافی ایرانی برای خرید و فروش ارز دیجیتال کدام است؟

اگر امنیت، پایین بودن کارمزد معاملات و سرعت برای شما اهمیت دارد، بهترین صرافی ایرانی برای خرید و فروش ارز دیجیتال، صرافی ارزپایاست.

کارمزد صرافی ارز دیجیتال | چطور با کمترین کارمزد ارز دیجیتال بخریم؟

دنیای کریپتوکارنسی‌ها دشواری‌ها و پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. یکی از عوامل پیچیدگی در این حوزه، هزینه‌های مبادلات رمز ارزها است. تریدرها مجموعه‌ای از معیارها را در انتخاب صرافی ارز دیجیتال در نظر می‌گیرند. میزان کارمزد صرافی ارز دیجیتال یکی از مهم‌ترین معیارها محسوب می‌شود.
تعرفه کارمزد تراکنش‌های صرافی های ارز دیجیتال، متفاوت است. کافیست هزینه‌های یک معامله را به طور تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ همزمان در چند سایت خرید و فروش ارز دیجیتال بررسی نمایید تا به این موضوع پی ببرید. برخی صرافی ها هزینه‌های سنگینی بابت مبادلات رمز ارزها دریافت می‌کنند. معامله در این کارگزاری‌ها باعث می‌شود بیشتر سود شما صرف هزینه‌ها شود و گاهی اصلاً، عملاً سودی نصیبتان نمی‌شود.

انواع کارمزد صرافی های ارز دیجیتال

می‌توان گفت هیچ بستر معاملاتی بدون هزینه و کارمزد وجود ندارد. صرافی های ارز دیجیتال نیز که بستری به منظور معاملات ارز دیجیتال هستند، برای انواع تراکنش‌های کاربر، هزینه دریافت می‌کنند. در ادامه، انواع کارمزد صرافی ها را شرح می‌دهیم:

• کارمزدها یا هزینه‌های معاملاتی: در هر دو معامله فیات-رمز ارز و رمز ارز-رمز ارز این کارمزد کسر می‌شود و منبع اصلی درآمد صرافی های دیجیتال است.
• هزینه‌های واریز و برداشت: برخی صرافی ها بابت تراکنش‌های واریز و برداشت کارمزد دریافت می‌کنند. هزینه‌های واریز بر اساس نوع واریز متفاوت می‌باشد. هزینه‌های واریز از هزینه‌های برداشت کمتر است زیرا، صرافی با این کار قصد تشویق کاربران را برای تامین اعتبار خود دارد. برخی صرافی ها بابت برداشت‌ها یک هزینه ثابت بدون در نظر گرفتن مبلغ برداشت شده دریافت می‌کنند؛ اما، برخی از آن‌ها با توجه به کشور شما یا نوع برداشت، هزینه اضافی کسر می‌کنند.
• هزینه‌های شبکه بلاک چین: معاملات ارز دیجیتال در بستر تکنولوژی بلاک چین صورت می‌گیرند. صرافی های غیرمتمرکز (DEX) از کاربران هزینه شبکه دریافت می‌کنند.

تخفیف کارمزد

یک روش رایج در صرافی های ارز دیجیتال برای جذب کاربر، تخفیف در کارمزد است. چند صرافی خارجی ارز دیجیتال مانند Binance ، Huobi و Bibox از تخفیفات کارمزد برای ایجاد انگیزه در سرمایه‌گذاران استفاده می‌کنند. این صرافی ها هر سال میزان تخفیف را کاهش می‌دهند تا در آخر پس از 4 الی 5 سال به صفر برسد.
در صرافی های ارز دیجیتال ایرانی نیز برای تشویق و جذب کاربر از کارمزدهای رقابتی استفاده می‌شود. میزان کارمزد به نوع تراکنش، سطح کاربری، مبلغ تراکنش و مواردی از این قبیل بستگی دارد. علاوه تفاوت پول فیات با رمزارز تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ چیست؟ بر کارمزدهای رقابتی، برخی صرافی ها مثل نوبیتکس تخفیف کارمزد با کد معرف را طرح تشویقی خود قرار داده‌اند.
در مورد صرافی های خارجی ارز دیجیتال هزینه معاملات از 0.1% تا بیشتر از 1% متغیر است. صرافی های Kucoin ، Binance، HitBTC، Coinspot، Coinbase کمترین کارمزد را از کاربران خود دریافت می‌کنند.

پول فیات چیست و چه تفاوتی با ارزهای دیجیتال دارد ؟

پول هسته اصلی اقتصاد است. امروزه تمام پول‌های مورد استفاده در اقتصادهای غربی، ارز یا پول فیات است. اسکناس دلار، یک تکه کاغذ است که نه ارزش ذاتی دارد و نه می‌توان آن را در بانک مرکزی به طلا یا سایر کالاهای فیزیکی تبدیل کرد. بنابراین، ارزهای فیات هیچ پشتوانه فیزیکی ندارند. پس پول فیات چیست و چه چیزی آن را ارزشمند کرده است؟ در این مقاله به این سوالات پاسخ می‌دهیم و نحوه کارکرد ارز فیات، تاریخچه و مزایا و معایب پول کاغذی را بررسی می‌کنیم و در آخر به مقایسه پول بی پشتوانه با ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.

پول فیات چیست؟

در باور عامه مردم تمام ارزها و پول‌های جهان، دارای پشتوانه طلا، نقره و یا هرگونه کالای فیزیکی واقعی هستند. در گذشته این باور مردم درست بود اما امروز دیگر این چنین نیست. به زبان ساده، ارزهای فیات، کالایی هستند که ارزش خود را از کالاهای فیزیکی نمی‌گیرند، بلکه ارزش خود را از دولت صادر کننده آن می‌‌گیرند. در گذشته، ارزش پول به طلا و نقره ذخیره شده در خزانه‌های یک کشور وابسته بود. اما در مورد پول فیات، ارزش آن‌ها به ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات اقتصادی کشور صادرکننده آن وابسته است.

در دنیا همچنان پول‌هایی وجود دارند که ارزش آن‌ها به پشتوانه کالایی آن‌هاست که به این پول، پول کالایی یا Commodity Money می‌گویند و در نقطه مقابل پول فیات قرار دارند. دلار، یورو، پوند و بسیاری دیگر از ارزهای مطرح در جهان، ارز فیات یا پول بدون پشتوانه به شمار می‌روند.

مفهوم پول در تاریخ بشر در گونه‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. کاربرد و هدف اصلی ایجاد پول، تسهیل در انجام مبادلات میان انسان‌ها است. در مصر باستان مردم برای انجام مبادلات خود از فلز استفاده می‌کردند. همانطور که در متون اقتصادی نوشته شده، در منطقه جغرافیایی ترکیه کنونی، قوم Lydians برای اولین بار از سکه‌های طلا و نقره برای مبادلات خود استفاده می‌کرده‌اند.

تاریخچه پول کاغذی

کشوری چین در قرن هفتم میلادی اولین کشوری بود که از پول کاغذی برای مبادلات خود استفاده کرد (منبع). در قرن یازدهم، عرضه این پول کاغذی به صورت انحصاری در اختیار حکومت چین بود. پول در شکل کاغذی، در قرن ۱۵ میلادی در امپراطوری سوئد برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت و به این شکل، پول کاغذی یا اسکناس وارد دنیای غرب شد.

تغییر پول در قرن بیستم

پس از جنگ جهانی اول، دولت‌ها و کشورها متعهد شدند که در صورت تقاضای افراد، پول کاغذی کشور خود را با کالاهای موجود در کشورشان (عموما طلا) بازخرید کنند. به عبارتی در آن سال‌ها دولت‌ها متعهد بودند که اگر فردی پول کاغذی را به دولتی ارائه دهد، آن دولت باید معادل طلای آن را پرداخت کند. با این‌حال، هزینه‌های جنگ و مشکلات اقتصادی بعد از آن به قدری بالا بود که کشورها مجبور به دریافت وام از سایر کشورها شدند و هزینه توسعه مجدد کشور، به شدت بالا رفت.

این افزایش هزینه‌ها مانع از عملیاتی کردن صددرصد تعهد دولت‌ها شد. کم کم دولت‌ها تعهدات خود را زیر پا گذاشتند و حاضر به دریافت پول و پرداخت معادل کالایی آن نشدند؛ در واقع امکان چنین کاری برای آنها وجود نداشت. کم کم پول چاپ شده توسط دولت‌ها بدون ایجاد پشتوانه کالایی آن رواج یافت. نتیجه چنین تصمیمی، افزایش تورم و کاهش ارزش پول کشورها بود.

توافق برتون وودز (Bretton Woods)

از سال ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۱ میلادی توافقی تحت عنوان Bretton Woods انجام شد که مطابق آن، هر ۳۵ دلار آمریکا معادل ۱ اونس طلا ارزش‌گذاری شد. از این رو، پول سایر کشورها با ارزش دلار تنظیم شده و دیگر نیازی به پشتوانه‌سازی کالایی نداشتند. ایالات متحده نیز متعهد شد که با خرید پشتوانه طلا برای دلارهای خود و نگهداری آنها در بانک‌های مرکزی سایر کشورها، به توافق برتون وودز متعهد بماند.

شوک نیکسون

Nixon Shock اصطلاحی برای توصیف تاثیرات مجموعه‌ای از سیاست‌های اقتصادی مطرح شده توسط ریچارد نیکسون، رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۹۷۱ است. مهم‌ترین اثر سیاست‌های نیکسون فروپاشی نظام پولی برتون وودز بود. این شوک عملا پایانی بر قرارداد Bretton Woods بود و نتیجه آن توقف تبدیل دلار امریکا به طلا شد. از آن زمان تا به امروز، سیستم پول‌های فیات در سطح جهان پذیرفته شد. اصلی‌ترین مولفه پول فیات، نداشتن پشتوانه کالایی است.

ارز فیات چطور کار می‌کند؟

چیزی که ارزهای فیات را ارزشمند می‌کند، قدرت کشوری است که آن را چاپ و عرضه می‌کند. همچنین پذیرش طرفین قراردادها در استفاده از آن ارز است. در واقع زمانی که مردم جهان در ذهن خود یک ارز مانند دلار را می‌پذیرند و در مبادلات مالی خود از آن به عنوان انتقال ارزش استفاده می‌کنند، آن ارز ارزشمند می‌شود. از این رو اگر مردم اعتقاد و اعتماد خود را نسبت به یک پول فیات از دست بدهند، آن پول دیگر ارزشی نخواهد داشت.

این اتفاقی است که در مورد پول فیات رخ می‌دهد. در مورد پول‌های کالایی چنین اتفاقی رقم نمی‌خورد؛ زیرا آن پول به دلیل داشتن پشتوانه کالایی، ذاتا دارای ارزش است. اگر از فردا مردم جهان به این نتیجه برسند که دلار را در تبالات مالی خود استفاده نکنند و در قراردادهای تجاری خود از ارز دیگری استفاده کنند، ارزش دلار کاهش یافته و به تدریج از رده خارج خواهد شد. از طرفی اگر دولتی سیاست‌های نادرست پولی را در زمینه پول فیات ملی خود اتخاذ کند، مستقیما در ارزش آن تاثیر خواهد گذاشت. لذا تعادل میان عرضه و تقاضا و همچنین قدرت اقتصادی، نظامی، فرهنگی و غیره یک کشور، مستقیما در ارزش ارز ملی آن تاثیر دارد.

مثال‌هایی از پول فیات

ارزش یک ارز فیات به شدت به سیاست‌های اقتصادی یک کشور وابسته است. برای مثال، کشور زیمباوه نمونه‌ای از بدترین انواع مدیریت ارز یک کشور است. بانک مرکزی این کشور در زمان مواجهه با بحران اقتصادی، با سرعت خیره‌کننده‌ای اقدام به چاپ پول کرد. نتیجه چنین اقدامی در زیمباوه، وقوع ابر تورم در اقتصاد این کشور بود. تورم کشور زیمباوه در سال ۲۰۰۸ بین ۲۳۰ تا ۵۰۰ میلیون درصد تخمین زده شد . قیمت‌ها با چنان سرعتی افزایش می‌یافت که مردم برای خرید کالاهای اساسی مجبور به حمل کیسه‌های پول بودند. در اوج بحران اقتصادی در این کشور، ارزش ۱۰۰ تریلیون دلار زیمباوه معادل ۴۰ سنت دلار امریکا بود.

مزایا و معایت پول بدون پشتوانه

در این بخش به بیان مزایا و معایب ارزهای فیات می‌پردازیم. البته اقتصاددانان و سایر کارشناسان امور مالی، در زمینه ارزهای فیات اتفاق نظر ندارند. موافقان و مخالفان این سیستم پولی دلایل خود را دارند.در نتیجه هیچ کدام را نمی‌توان ۱۰۰ درصد درست یا غلط دانست.

• کمبود: یکی از مشکلات پول کالایی، کمبود منابع و کالاهای دارای ارزش برای پشتوانه سازی یک ارز است. اقتصاد کشورها به سرعت پیشرفت می‌کنند و اگر بخواهیم با سیستم قبل، معادل ارزهای خود ذخایر طلا و کالاهای دارای ارزش داشته باشیم، با کمبود منابع مواجه خواهیم شد و همچنین نگهداری و ذخیره طلا و استفاده نکردن از آن، کار عقلانی به نظر نمی‌رسد. از این رو پول فیات تحت تاثیر کمبود کالای فیزیکی مانند طلا قرار نمی‌گیرد و محدودیتی برای آن نخواهد داشت.
• هزینه: تولید پول فیات نسبت به پول کالایی مقرون به صرفه‌تر است و هزینه بسیار کمتری دارد.
• انعطاف‌پذیری: ارز فیات به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی آن‌ها انعطاف‌پذیری کامل در زمان وقوع بحران‌های اقتصادی را می‌دهد. پول کالایی چنین انعطافی ندارد.
• هزینه نگهداری: پول کالایی دارایی پشتوانه طلا، نقره و غیره است. این کالاها، پشتوانه ارز ملی یک کشور است و نگهداری و حفاظت از آن، مسئله‌ای حیاتی برای کشورهاست. هزینه نگهداری خزانه یک کشور بسیار بالاست. در حالی که ارزهای فیات هیچ پشتوانه فیزیکی نداشته و در نتیجه هزینه نگهداری ندارند.
• ارزش ذاتی: ارز فیات هیچ ارزش ذاتی ندارد. این سیستم به دولت‌ها این اجازه را می‌دهد که از هیچ، پول خلق کنند. این اتفاق منجر به ایجاد تورم بیش از اندازه در کشور خواهد شد و می‌تواند باعث فروپاشی سیستم اقتصادی یک کشور شود.
• پیشینه تاریخی: از نظر تاریخی، پیاده سازی سیستم‌های اقتصادی مبتنی بر پول فیات در نهایت منجر به فروپاشی و سقوط مالی یک کشور شده که نشان می‌دهد استفاده از این سیستم خطر بالایی دارد.

ارزهای فیات در مقایسه با ارزهای دیجیتال

نداشتن پشتوا نه فیزیکی وجه اشتراک ارزهای دیجیتال شده و ارزهای فیات است؛ اما تفاوت اصلی آنها در این است که پول‌های فیات توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کشورها کنترل می‌شود و تصمیمات آن‌ها مستقیما بر روی ارز آن کشور تاثیر دارد. اما ارزهای دیجیتال کاملا غیرمتمرکز هستند و هیچ نهاد مرکزی آن را کنترل نمی‌کند.

تفاوت قابل توجه دیگر این دو سیستم مالی، شکل پولی است که در این دو سیستم عرضه می‌شود. بیت کوین و بسیاری از ارزهای دیجیتال عرضه محدودی دارند و مقدار مشخصی از آن‌ها وجود دارند و هیچ کس نمی‌تواند تعداد آن را افزایش یا کاهش دهد و کاملا الگوریتمی‌اند. در مقابل، دولت‌ها و بانک‌های مرکزی هیچ محدودیت و مانعی برای چاپ پول ندارند و عملا عرضه ارز فیات نامحدود است.

از آنجا که ارزهای رمزنگاری شده، شکل دیجیتالی پول هستند و هیچ فرم فیزیکی ندارند، به مکان جغرافیایی خاصی محدود نبوده و بدون مرز هستند. تراکنش‌ها در سیستم رمز ارزها برخلاف ارزهای فیات، غیرقابل بازگشت است.

نوسان قیمت ارزهای دیجیتال در مقایسه با ارزهای فیات بسیار بالاست. یکی از دلایلی که رمز ارزها را نمی‌توان به جایگزین ارزهای فیات تبدیل کرد، همین نوسانات بالای قیمتی آن‌هاست. ثبات قیمت یکی مولفه‌های اساسی در مورد یک ارز است.

سخن پایانی

در این مقاله پول فیات را معرفی کردیم. مختصری از تاریخچه پول در زندگی بشر را شرح داده و انواع پول را بررسی کردیم. ارز فیات در مقابل ارز یا پول کالایی قرار می‌گیرد و وجه تمایز آن، نداشتن پشتوانه کالایی است. ارزش ارزهای فیات به قدرت کشور صادر کننده آن وابسته است. در انتهای مقاله نیز ارزهای دیجیتال را به عنوان گونه جدیدی از ارز معرفی کردیم و شباهت‌ها و تفاوت‌های رمز ارزها را با پول‌های فیات مقایسه کردیم.

تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟

ارز دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کند؟

احتمالاً تاکنون در مورد ارزهای دیجیتال شنیده‌اید. ارزهای دیجیتال که گاهی اوقات به آن کریپتوکارنسی یا رمزارز نیز گفته می‌شود، به هر شکل ارزی گفته می‌شود که به صورت دیجیتال تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ یا مجازی وجود داشته باشد و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌کند.

احتمالاً تاکنون در مورد ارزهای دیجیتال شنیده‌اید. ارزهای دیجیتال که گاهی اوقات به آن کریپتوکارنسی یا رمزارز نیز گفته می‌شود، به هر شکل ارزی گفته می‌شود که به صورت دیجیتال یا مجازی وجود داشته باشد و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌کند.
از آنجایی که ارزهای دیجیتال مرجع صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارند و در عوض از یک سیستم غیرمتمرکز برای ثبت تراکنش‌ها و صدور واحدهای جدید استفاده می‌کنند، برای بسیاری از افراد جذاب می‌باشد.
از زمان رونق بیت‌کوین در سال 2017، مردم بیش از هر زمان دیگری به ارز دیجیتال علاقه‌مند شده اند و تا آنجا پیش رفته‌اند که آن را به عنوان نوعی سرمایه‌گذاری خریداری می کنند. اما بهتر است قبل از هرگونه سرمایه گذاری ابتدا درک کنید که ارز دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کند.

ارز دیجیتال چیست؟
کریپتوکارنسی‌ یا ارز دیجیتال شکلی از پول الکترونیکی یا دارایی دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری بسیار قوی و پیچیده‌ای طراحی شده اند و در آن تراکنش‌ها معمولاً در بستر یک بلاک‌چین ثبت می‌شوند.
کریپتوگرافی(Cryptography) یا رمزنگاری چیزی است که ارز دیجیتال را از انواع رایج پرداخت الکترونیکی مانند کارت‌های اعتباری یا پی پال متمایز می‌کند. به همین دلیل تقلب در ارزهای دیجیتال تقریباً غیرممکن است. این یک سیستم همتا به همتا است که می تواند هر کسی را در هر جایی قادر به ارسال و دریافت پرداخت کند. رمزارز ناشناس است و نمی توان فرستنده یا گیرنده آن را ردیابی کرد که همین امر باعث محبوبیت آن در بین افرادی می شود که می خواهند فعالیت مالی خود را پنهان کنند.
کریپتوکارنسی به دلیل غیرمتمرکز و دیجیتالی بودن، از پول فیات یا سنتی متمایز می‌شود و به دلیل ماهیت غیرمتمرکز آنها هیچ واسطه‌ای مانند بانک برای انتقال ارز دیجیتال بین افراد وجود ندارد. در عوض، ارز دیجیتال توسط کاربران و الگوریتم‌های رایانه‌ای مانند یک بلاک‌چین کنترل می‌شود تا یکپارچگی خود را حفظ کند. به طور معمول کریپتوکارنسی‌ها کاملا دیجیتال هستند، بنابراین هیچ شکل فیزیکی از ارزش آن، مانند پول کاغذی، در دنیای واقعی وجود ندارد.
بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره‌مند شدن از ویژگی‌های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می‌کنند. بلاک‌چین مجموعه بزرگی از داده‌ها است که هر تراکنش انجام شده را نشان می‌دهد.
ارزهای دیجیتال در کیف پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شوند و نقل و انتقال آنها از طریق کیف پول‌های نرم‌افزاری که روی موبایل و کامپیوتر نصب می‌شوند انجام می‌شود. البته کیف پول‌های سخت‌افزاری که برخی از آنها شکلی مشابه فلش مموری دارند نیز برای این ارزها ساخته شده است و امنیت آنها بیشتر از کیف پول نرم‌افزاری می‌باشد.
معروف‌ترین و اولین ارز دیجیتال، بیت‌کوین است که احتمالا نام آن را شنیده‌اید. بیت کوین در سال 2009 راه‌اندازی شد و تا به امروز شناخته شده ترین آن باقی مانده است.
هر ارز دیجیتالی یا جزو «توکن‌»ها (Token) محسوب می‌شود یا یک «کوین» (Coin) است.
به ارز دیجیتالی که بلاک‌چین مخصوص خود را داشته باشد، کوین می‌گوییم ولی برخی از رمزارزها هم وجود دارند که بر بستر بلاک‌چین پروژه‌های دیگر راه‌اندازی شده‌اند و خودشان بلاک‌چین ندارند. به چنین ارزهای دیجیتالی توکن می‌گوییم.
برای مثال:
بیت‌کوین کوین است ولی ارز دیجیتال «بت» (Bat) به دلیل اینکه از بلاک‌چین اتریوم استفاده می‌کند یک توکن است.
علاوه بر این، همه‌ی ارزهای دیجیتالی که بعد از بیت‌کوین عرضه شده‌اند، جزو دسته‌ی «آلت کوین‌»ها (Altcoins) قرار می‌گیرند. اتریوم، کاردانو و دوج کوین آلت کوین یا برخی از ارزها را داریم که ارزش آن‌ها با گذشت زمان تغییر نمی‌کند که به آن‌ها «استیبل کوین»‌ (Stable Coin) یا ارز دیجیتال با ارزش ثابت می‌گویند.
چنین ارزهایی معمولاً در دنیای واقعی توسط دارایی‌های مختلفی پشتیبانی می‌شوند.
مثلاً ارز دیجیتال تتر (Tether) یک استیبل کوین است که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می‌شود. این یعنی به ازای هر واحد از آن، یک دلار آمریکا در بانک ذخیره شده است.
از ارزهای دیجیتال می‌توان برای پرداخت، سرمایه‌گذاری و معامله‌گری استفاده کرد. با این حال، فروشگاه‌های کمی در دنیا و اینترنت هستند که این ارزها را به عنوان روش پرداخت قبول می‌کنند.

رمزارزها چگونه کار می‌کنند؟
شما می توانید ارز دیجیتال را از دو طریق استخراج یا مبادله آن به دست آورید. ماینرهای رمزارز افرادی هستند که بلاک‌چین را حفظ می‌کنند. آنها تمام تراکنش‌ها را با استفاده از نرم افزار و سخت افزار برای حل پازل‌های رمزنگاری و دریافت کوین به عنوان پاداش تأیید می‌کنند. این فرآیند همچنین کوین‌های جدیدی ایجاد می‌کند. استخراج ارز دیجیتال به مقدار زیادی قدرت پردازش کامپیوتری و برق نیاز دارد، بنابراین هزینه‌های استخراج اغلب بیشتر از مزایای کسب ارز دیجیتال است.
در برخی از ارزهای دیجیتال، تعداد واحدهای ارز محدود است. در مورد بیت‌کوین، سیستم به گونه ای سازماندهی شده است که نمی توان بیش از 21 میلیون بیت کوین صادر کرد.
افراد می‌توانند در صرافی ارزهای دیجیتال، ارزهای خود را با پول سنتی یا سایر ارزهای دیجیتال معامله کنند و اینجاست که "ارزش" انواع مختلف ارزهای دیجیتال تعیین می‌شود. صرافی به‌عنوان واسطه بین افرادی که می‌خواهند ارز دیجیتال بفروشند و بخرند عمل می‌کند و هزینه‌‌هایی را برای مبادله ارزهای دیجیتال دریافت می‌کند یا تفاوت بین قیمت‌های فروش و خرید را به عنوان کمیسیون یا همان کارمزد تراکنش در نظر می‌گیرد.
تراکنش‌ ارزهای دیجیتال به صورت همتا به همتا (P2P) عمل می‌کند و براساس مدل استفاده شده، نیاز به واسطه‌ها را از بین می‌برند. مسئولیت نظارت بر شبکه ارزهای دیجیتال و تامین امنیت آن توسط نودها تامین می‌شود. نودها در شبکه‌های مختلف به روش‌های مختلفی انتخاب می‌شوند. برای مثال در بیت‌کوین، استخراج‌کنندگان یا ماینرها هستند که این مسئولیت را بر عهده دارند، در ایاس و ترون درباره انتخاب این نودها رای‌گیری می‌شود و در شبکه‌های اثبات سهام، هر کسی که بخشی از سکه‌هایش را در شبکه به صورت سهام قفل کرده باشد، می‌تواند در مورد تراکنش‌ها تصمیم‌گیری کند.
شما همچنین می‌توانید ارز دیجیتال را در صرافی همتا به همتا معامله کنید. ارزهای دیجیتال بین کیف پول‌ها ذخیره و منتقل می‌شوند که همگی دارای یک کلید خصوصی برای امضای هر تراکنش و یک کلید عمومی برای سایرین برای بررسی معتبر بودن تراکنش هستند.
از آنجا که آنها در بلاک‌چین انجام می‌شوند، مبالغ تراکنش عمومی است، اما اطلاعات مربوط به ارسال یا دریافت تراکنش رمزگذاری شده است. این امر رمزارز را به یک سیستم شبه ناشناس تبدیل می‌کند. ردیابی تراکنش‌ها غیرممکن است زیرا بلاک‌چین فقط یک رکورد از کلید عمومی هر کاربر دارد. بدون دانستن کلید خصوصی حساب کاربری، نمی‌توانید دقیقاً شخص پشت یک تراکنش خاص را شناسایی کنید.
ساده ترین راه برای درک کلید عمومی این است که آن را همچون یک آدرس ناشناس در نظر بگیرید. هنگام ارسال یا دریافت ارز دیجیتال، آن آدرس در دفتر عمومی معاملات شما ثبت می‌شود.
همه می‌توانند آن آدرس را مشاهده کنند، اما این آدرس هیچ یک از اطلاعات قابل شناسایی و کاربردی شما را به بازدیدکنندگان ارائه نخواهد داد. این آدرس صرفاً، موقعیت کیف پول شما در شبکه بلاکچین را بیان می‌کند. از طرف دیگر، کلید خصوصی توسط کسی جز صاحب کیف پول قابل مشاهده و دسترسی نخواهد بود. این شامل اطلاعات رمزنگاری مورد نیاز برای دریافت اجازه انتقال رمزاز از کیف پول است و به همین دلیل آدرس خصوصی هرگز نباید به اشتراک گذاشته شود. کلیدهای خصوصی اغلب از طریق رمزگذاری ایمن می‌شوند. بنابراین بخشی از جذابیت ارزهای دیجیتال برای بسیاری این است که می توان از آن تا حدودی ناشناس استفاده کرد.

سخن پایانی

شاید مهمترین دلیل ایجاد ارزهای دیجیتال این باشد که نیاز به وجود سیستمی بهتر و کارآمدتر برای پرداخت‌ها، مدیریت پول و بطور کلی سیستم مالی احساس می‌شد. وقتی همه‌چیز در حال دیجیتال شدن است، چرا یک پول و ارز، به شکل دیجیتال درنیاید؟
و در نهایت قیمت ارزهای دیجیتال بسیار متغیر است، بنابراین در حالی که فضای زیادی برای کسب درآمد وجود دارد، فضای زیادی برای از دست دادن پول نیز می‌باشد. مشاوران مالی توصیه می‌کنند که اگر می‌خواهید در دارایی پرریسک مانند ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کنید، پولی را به این کار اختصاص دهید که از دست دادن آن ضرری برایتان نداشته باشد و همچنین آن را به عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت در نظر بگیرید.

رمزارز ملی چیست؟ + آموزش، زمان عرضه ریال کوین و قیمت ارز دیجیتال ایران

ریال کوین رمز ارز دیجیتال ایران است؛ ارزهای دیجیتال با پروتکل‌های رمزگذاری‌شده و با هدف‌ کاهش تقلب و ممانعت از جعل و کلاه‌برداری ارزی طراحی می‌شوند.

به گزارش ایمنا, رمز ارزها از پروتکل‌های رمز گرافیکی و یا کدهای فوق‌العاده پیچیده برای رمزگذاری دیتاهای حساس و انتقال آن‌ها استفاده می‌کنند تا معاملات امنی را فراهم کنند. توسعه‌دهندگان رمز ارزها این پروتکل‌ها را بر پایه اصول پیچیده ریاضیات و مهندسی کامپیوتر بنا کرده‌اند که آن‌ها را غیرقابل نفوذ می‌کند. این پروتکل‌ها همچنین هویت افراد استفاده کننده از رمز ارزها را مخفی نگه می‌دارد و ردیابی و پیدا کردن آن‌ها را برای هر کسی و هر دولتی دشوار می‌کند.

رمز ارز چیست؟

رمز ارزها برای کنترل شدن غیر متمرکز خود شناخته می‌شوند. این به آن معناست که تمام فعالیت‌ها و ارزش‌های این بازار توسط همان کدهای پیچیده کنترل و ارزیابی می‌شوند و بانک‌ها و یا مقامات دولت‌ها کنترلی روی آن‌ها ندارند. ارزهای دیجیتال امکان معامله شدن توسط ارزهای واقعی را نیز دارا می‌باشند و شما می‌توانید در بعضی از مارکت های خاص و صرافی‌های شناخته شده، مانند بایننس (Binance)، ارزهای دیجیتال خود را با دلار، پوند، یورو و غیره جایگزین کنید.

ویژگی‌های رمز ارزها

دیجیتالی بودن: رمز ارزها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک‌های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارزها وجود ندارد.

غیر متمرکز: رمز ارزها سرور مرکزی ندارند. آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.

همتا به همتا: رمز ارزها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی‌پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آن‌ها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک‌ها، پی‌پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته می‌شوند. اما در دنیای رمز ارزها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد.

نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارزها یا به تملک درآوردن آن‌ها لازم نیست حتماً اطلاعات شخصی خود را ارائه کنید . شما می‌توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.

بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.

رمزنگاری شده: هر کاربر کد ویژه‌ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری می‌کند. به این عمل رمزنگاری گفته می‌شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این‌جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می‌شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می‌شود، اصطلاحاً می‌گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.

جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می‌گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارزها را به راحتی می‌توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری شده به ارزهای بدون مرز موسوم‌اند.

تاریخچه رمز ارزها

ارزهای دیجیتال مدت‌ها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود. در اوایل دهه ۸۰ میلادی یک رمزنگار آمریکایی با نام دیوید چاووم (David Chaum) الگوریتمی را با نام کور به کور (Blinding) طراحی کرد که در رمزگذاری مدرن وب امروزی نیز به عنوان هسته مرکزی به کار گرفته می‌شود. این الگوریتم فضایی امن و غیرقابل ردگیری برای انتقال پول بین دو طرف معامله را فراهم می‌کرد و یک پول الکترونیکی با نام پول کور به کور (Blinded Money) برای انتقالات استفاده می‌شد. در اواخر دهه ۸۰ چاووم به هلند نقل مکان کرد و سعی در تجاری سازی بلایندینگ مانی داشت و شرکتی با نام دیجی کش (DigiCash) را در آنجا تأسیس نمود و واحدهای پولی را بر پایه الگوریتم طراحی شده خودش به کار می‌گرفت.

ارز دیجیتال ملی

ریال دیجیتال به درخواست بانک مرکزی توسط شرکت خدمات انفورماتیک طراحی شده تا در راستای توسعه خدمات نظام بانکی کشور و استفاده از فناوری‌های نوین به کار گرفته شود.

ریال کوین

این رمز ارز در بستری غیرمتمرکز و توزیع شده و بدون نیاز به کنترل نهادی واسط، عرضه و تبادل خواهد شد. ارز ملی با هدف سنجش امکانات و قابلیت‌های تکنولوژی بلاک چین و ارزهای دیجیتال و توسعه خدمات مالی و پرداخت‌های بانکی در سطوح بین بانکی و بانکداری خرد ارائه خواهد شد.

رمز ارز ملی در مرحله آزمایش

در واقع رمز ارز ملی یکی از کاربردهای زنجیره بلوک شبکه بانکی طراحی شده توسط شرکت خدمات انفورماتیک است. که در حال حاضر در مرحله آزمایشی قرار داشته و در صورت تأیید بانک مرکزی در سیستم بانکی استفاده خواهد شد که ابتدا و در فاز اول پروژه زیرساخت بلاک چین بانکی و ارز دیجیتال ملی را در اختیار بانک‌های تجاری کشور قرار داده و از آن به عنوان توکن و ابزاری جهت پرداخت در تبادلات و تسویه بانکی استفاده خواهد شد.

هریک واحد رمزارز ملی یک ریال

پشتوانه این ارز دیجیتال ریال است و در واقع به ازای هر واحد ارز ملی معادل ریال آن در حساب بانک مرکزی بلوکه خواهد ماند و صدور آن نقدینگی جدید خلف نخواهد کرد و از طرفی با صدور این رمز از در بلاک چین خصوصی این رمز ارز امکان استخراج نیز نخواهد داشت.

ویژگی‌های ارز دیجیتال ملی در مقایسه با ارزهای رایج

ارز دیجیتال ملی	ارزهای دیجیتال رایج در دنیا
متمرکز است	غیر متمرکز است
به پشتوانه ریال فعالیت می‌کند	به پشتوانه پردازش توسط کاربران فعالیت می‌کند
صدور و توزیع توسط بانک مرکزی	غیر حاکمیتی بودن و آزادی کاربر
از کاربران هزینه دریافت می‌شود	برای کاربران هزینه ندارد
دسترسی و شفافیت فقط برای بانک مرکزی	شفافیت برای تمامی کاربران
تنها قابل استفاده در ایران	قابلیت نقد شدن در اکثر کشورها

فواید رمز ارز ملی برای ایران چیست؟

اکثر کشورها به دنبال رمز پول ملی ( رمز ارز ملی) هستند، سایر رمز ارزها در جامعه جهانی با نام رمز دارایی شناخته شده‌اند. کشور چین جز اولین کشورهایی بود که از رمز ارز ملی رونمایی کرد و قصد دارد، در بحث شانگهای و جاده ابریشم یوان دیجیتال را جا بی اندازد. اگر ایران رمز پول ملی را فعال کند، استفاده‌های خوبی برای کشور خواهد داشت و بانک مرکزی می‌تواند، از افراد رمز دارایی‌هایی مثل بیت کوین، اتریوم و… را دریافت کند و به رمز پول ملی یا ریال دیجیتال تبدیل کند. در نهایت بیت کوین یا هر کوین دیگر به عنوان ذخیره ملی رمز دارایی، در کشور می‌ماند.

رمز ارزها در جوامع بین‌الملل

به طور مثال زمانی که قصد خرید کالایی از کشور چین را داریم، این رمز دارایی ملی به یوان دیجیتال تبدیل می‌شود و در مبادلات تجاری به کار می‌رود. چین و خیلی از کشورهای دیگر رمز ارز ملی را قبول می‌کنند.